Эгер сиз жазадан ырахат алсаңыз, Швейцариядагы Alpen Brevet 7000 метрден ашык бийиктикке чыгуу менен 278 км аралыкты тейлейт
Мен титиреп ойгоном. Менин үстүмдөгү ачык көк асмандагы күндүн жарыгы укмуштуудай жаркырап турат, бул менин көзүмдүн көңүлүн бурууну ого бетер кыйындатат, мен отуруп, сезимдеримди кайра иштетүүгө аракет кылам. Мени дүрбөлөң басты – мен канчадан бери уктадым?
Мен саатымды карасам, анча деле жардам бербейт, анткени Лукманиер ашуусундагы тамактандыруу станциясынын жанындагы жылуу, күнгө малынган чекеден байкабай түшүп кеткенимде саат канча болгонун билбейм.
Менин эсимде калганы, жумшак чөптүн үстүндө жатып алып: "Бир азга эле" деп ойлогонум. Мен муну түшүнө электе, акыркы бир нече сааттардагы күч-аракетимди жумшап, акырын уктадым.
Акыркы чыгуу 1965 м бийиктиктеги бул чокуга чейин оор болду. Alpen Brevet "Platin Tour" маршруту боюнча беш саммиттин үчүнчүсү, ал деңиз деңгээлинен 300 метр бийиктикте Биаскада, өрөөндүн түбүндө башталат. Бул 40 км узундуктагы буту, өтө тик болбосо да, градиенттери 4% жана 6% ортосунда болсо да, ал бардык жолду салгылашуу сыяктуу сезилди. Жаңы буттар менен, албетте, баары жагымдуураак болмок – баары бир көз караштар
бул жерде укмуштуудай, бардык тараптан мен укмуштуудай бийик тоо чокулары менен курчалганмын – бирок бүгүн 125 км жана буга чейинки эки альп ашуулары мен бул жырткычка жеткенге чейин жээктеп өткөн ашуулар менин коругума чоң зыян келтирди..
Менин Garmin жети сааттан ашык айдаган убакытты көрсөтөт, бул мен жалгыз ушул эңкейиште эки жарым саат болдум дегенди билдирет. Ырас, мен көтөрүлүп баратканда эки жолу токтодум, бир жолу жол боюндагы фонтанга (шлем, көз айнек ж.б.) башымды чөмүлтүп салгым келди. Сымап 30-жылдарга чейин жетип, күндүн ортосунда эң жогорку чекке жеткендиктен, чокуга барчу эч качан бүтпөстей көрүнгөн жолдо бир аз баалуу көлөкө бар. Экинчи аялдамам велосипед тээп бара жаткан душмандардын эң жаманы болгон крамптан улам болду, ал менин тарамыштарымды катуу кармаганы менен аттан түшүп, чоюуга мажбур кылды.
Пиано, пианино
Менин стратегиям ар дайым бул окуяга чоң сый-урмат менен мамиле кылуу болгон. Мен италиялыктар айткандай, жок эле дегенде, акыры жакындап калганын билгенге чейин, өзүмдүн темпимди "пианинодо" сактоону чечтим. Мен буга чейин бир күндө 278 км басып көргөн эмесмин. Чынында, мен 2014-жылы аяктаган Endura Alpen-Traum окуясынан кийин (254 км жана 6 000 метрге чыгуу), мен мындан ары эч качан мындай нерсени кылбайм деп убада бергем. Ошентсе да мен бул жердемин, мындан да ары бара жатам жана бул жолу 7 000 м бийиктиктен түндүккө чыгууга туура келет.
Ушундай статистикасы бар этапты табуу үчүн Гранд Турлардын тарыхында бир топ артка барышыңыз керек болот.1983-жылкы Тур де Франс жарышынын 18-этабы өзгөчө ырайымсыз деп айтылып жүрөт, бирок анын Бург-д'Ойзан менен Морзиндин ортосундагы 247 км жалпы 6 685 м бийиктикке чыгуусу да бул күндүн профилине жетпейт.
Мен оңой менен барган жокмун. Бул жерде мен 165 км белгиде турам, тагыраак айтканда, мен байкабай комага түшүп калгандыктан, кийинчерээк Strava 20-25 мүнөттө болоорун көрсөтөт. Айрыкча, 100 кмден ашык кичинекей маселе жана 2 000 метрден ашкан дагы эки коркунучтуу тоо чокулары бар экенин түшүнгөндөн кийин, бул күнгө чейин дагы деле баруу керек.
Мен өзүмдү түздөп, башка чабандестердин кандай жүргөнүн биле аламбы деп айланамды карадым. Бир аз жеңилдик менен мен чарчаган денелердин айланасында чачылып, отургучтарда же чөптүн үстүндө отурганын же тосмолорго таянып турганын көрдүм. Мен дагы бир чыны жашылча шорпо үчүн тамак-аш үстөлүнө кайтып барам. Менин денем мындан ары таттуу эч нерсеге туруштук бере албай калды, андыктан бул өтө туздуу сорпо жөн гана билет.
Бул жерде күтүүсүздөн ашыкча тосуп алгандыктан, мен башка жакка кадам таштай турган убактым. Бактыга жараша, жолдун кийинки 20 чакырымга көрсөткөн жалгыз жолу төмөн. Бул жөн гана ойготуу чалуу болушу керек.
Кызык башталышы
Адырдан тоголонуп баратканда, бүгүн эртең менен жолго чыгуу абдан алыскы эсимде калды. Мунун баары европалык спорттук оюндарды коштогон кадимки разматазздын өтө аздыгы менен башталды. Эсимде болсо, PA системасындагы жигит тарабынан 10го чейин артка санак болгон, бирок атчандардын узун линиясы Мейринген шаарынын борборунан чыгып бараткандыктан, бир аз каргашалуу окуя болгон. Темп да таң калыштуу түрдө жеңил болду, адаттагылардын бири да аны 50 км/саат ылдамдыкта басып өтүп, алгачкы орун үчүн күрөшкөн.
Мен, биринчиден, 15 км жабык жолдорго карабастан, көпчүлүк чабандестер алгачкы километрлерде туруктуу жүрүүгө ыраазы болгондугуна ыраазы болдум. Атмосфера абдан тынч жана таң аткан туман өрөөндүн түбүнө жабышып, абаны кескин муздак кылып жиберди. Тыныштыкты дөңгөлөктөрдүн үнүн, кассеталардын өйдө-ылдый жылган чынжырларынын үнү гана үздү.
Күндүн биринчи чоң чакырыгы тез эле болду. 20 кмге жетпеген аралыкта биздин дөңгөлөктөр Гримсел ашуусундагы эң алгачкы боорлорунда болчу. Тур де Суиссе тез-тез зыярат кылган, ал 2, 165 метрге чейин согот жана узундугу 26 км, бирок 16% га чейинки кыска чокуга тоскоол болсо, анын эңкейиштери акырындап жана көрүүлөр жагымдуу. Анын чоң табигый көлдөрү, азыр суу сактагычтарды түзүү үчүн тосулуп, физикалык күч-аракеттен алаксытуу үчүн жасалган.
Ушул алгачкы этаптарда дагы эле көп чабандестер чогулгандыктан, топтун темпине сиңип, энергиямды үнөмдөп отуруп калдым. Чокуга чыкканыбызда күн муздак, бийик тоолуу абаны жылытты, андыктан бул учурда баары жылмайып турду.
Гримсел ашуусунан түшүү чачтын көптүгү менен дем берип жатты. Биз атчандарды өрөөндүн аркы өйүзүндөгү Фурка ашуусу менен Андерматка алып бара турган эң кыска «Күмүш» маршруту боюнча бурулуштан өтүп баратканда топ түбү менен бир топ бөлүнүп калды. Анын ордуна Нуфенен ашуусу жана күндүн эң бийик чокусу 2, 481 м бийиктикте жайгашкан.
Анын эңкейиштери бир топ тик болчу, узакка созулгандар үчүн 8% жана 9%ды түзөт жана мен Гримсел ашуусунда коштоп жүргөн чабандестер акырындык менен тарап кетти жана мен өзүмдү үч кишиден турган топтун катарына таптым. бир сааттан ашык катаал тоого чыгууда жөнөкөй темпти сактоого аракет кылдык.
Нуфенен ашуусун тээп өтүү кошумча канааттануу менен коштолду, анткени мен маршруттук картадан кийинки түшүү 60 км созулаарын билдим.
Сыпырылып ийилгенде, биз узун көз сызыктары менен ылдамдыкты көтөрүүдөн ырахат алдык. Биз укмуштуудай Сент-Готтардо ашуусунан өтүп кете турган "Алтын" маршрутунун бурулушунан өтүп, анын ордуна Биаска шаарына дагы 40 км жол тырмактай алдык. Ал жерден солго бурулуш бизди Лукманиер ашуусундагы көтөрүлүүнүн башталышына алып барды, ал бир-эки сааттык аскага чыгуудан кийин мени бир аз уйкулуу сезди…
Ошондуктан, мен ылдый түшүп келе жатам, экспромтук кипимден кийин дагы эле бир аз кыжаалат болуп, эң узун «Платина» маршрутун тандап алуу үчүн туура тандадымбы деп ойлонуп жатам. Бул тууралуу тынчсызданууга азыр өтө кеч болуп калгандыр.
Эңкейгенден кийин, Дисентис шаарына жеткенде мен өзүмдү башка бир атчан менен бирге көрдүм, мен ылдыйда күчтөрдү бириктирген голландиялык. Эми кулагыбызга шамалдын сокпой, бир калыпта темпте темпи жок, маектешүүнү баштоо туура көрүнөт. Мен анын сезимдерин сурайм. "Былтыркыга караганда жакшы," деп баштайт ал.
Ал мага өткөн жылдагы окуя ушунчалык суук жана нымдуу болгондуктан, чабандестер гипотермия менен күрөшүп жатышканын айтып берди.«Бүгүн жок дегенде биздин аркабызда күн бар. Сенчи?» - деп сурайт. Мен тоют станциясында уктай албайм, бирок мен бул кыйын экенимди моюнга алам. Ал мени Обералп ашуусунан жакындап чыгуу оңой экенине, андан кийин бир гана чыгуу, андан кийин финишке чейин узак түшүү керек деп ишендирди.
Бул мага күч-кубат берет, бирок бул жолу менин квадкамдагы кыпчыгуулардан улам басаңдап калды. Мен минген шеригимди тынчтандырып, жакшы болом деп ишендирип, аны улантууга белги берем. Мен күндүн нурунда сыртта үстөлдөрү бар кафени көрүп, кирип, дагы бир дем алып, ооруган төрт бурчумду сунууну чечтим. Мен Обералпты көтөрүүгө жардам берүү үчүн кофеин катары капучино заказ кыламын жана мен жалгыз эмес экенимди көрдүм. Ушундай эле ойдогу башкалары да кол чатырдын астында буттарын сунуп, кофе ичип отурушат.
Велосипедге кайтып келгенде, Обералпка акыркы жетүү менин голландиялык шеригим айткандай оңой эмес. Анын чокусуна карай бийиктикке жеткенимде көптөгөн чач тактар бар, кайра 2000мден ашат, акыркы 5км орто эсеп менен 7% түзөт. Кудайга шүгүр, кысылбай калдым, бир жолу мени тосуп алган көрүнүш мени бир аз жашартты. Тоо чокуларынын деңизи мени курчап турат, ал эми визуалдык ырахат азаптын ордун толтурду. 20 км ылдый түшүү менин буттарым үчүн да абдан жакшы калыбына келет.
Акыркы беттешүү
Бүгүн эртең менен Мейрингенден чыкканыма он саатка жакындап калды жана мен бешинчи жана акыркы тоого чыгуунун биринчи бөлүгүнө чыга баштаганда 230 чакырымдай жолду басып калдым, жана бул эч кандай молехил эмес. Susten Pass абдан чоң болуп саналат. Вассенден 900 м бийиктикте ал 20 кмге жетпеген аралыкта 2 224 м бийиктикке көтөрүлөт, орточо градиент 7,5%.
Мен бөтөлкөлөрүмдү кургатып ичтим, чөнтөктөрүмдө ырыскы жок, жөн гана жабышчаак бош гель таңгактары бар, ал эми күн эбак эле горизонтко карай түшө баштаган. Күндүз финишке жете албайм деп тынчсызданып жатам. Мен чокуга көз чаптырып, машыктыруучунун терезелериндеги батып бара жаткан күндүн чагылышынан кыскача жаркыраган жарыкты алуу үчүн өйдө карайм. Чокусу дагы эле алыс, мен дагы ошол алгачкы карышууларды сезип жатам.
Көбүрөөк булчуңдардын спазмын алдын алуу үчүн, мен кайра чоюу үчүн тартам. Бир аз мурун мен озуп кеткен жигит, ал дагы өйдө көтөрүлүп бара жатып, мени башын ийкеп, жылмайып мойнуна алып, өтүп кетти. Бир аздан кийин мен анын жанынан өтүп бара жатам, анткени ал дагы бир жолу жолдун жээгинде булчуңдарын жумшартып жатат. Биз көтөрүлүп баратканда секирик оюну башталат. Мен музоолорумду сунуу үчүн токтогон сайын, ал сүзүп өтүп баратат, кийинчерээк анын буттары карышып калганда, мен аны кайра кууп чыгышым үчүн.
Бул жай жана чокусу жакындаган жок. Бир нече бурулуштар менен, такыр көтөрүлбөй, узун созулган жерлер бар. Мен ички жиндерим менен күрөшүп жатам, анткени алар мени жолдон өтүп бара жаткан унаадан чокуга көтөрүүнү суранууга көндүрүүгө аракет кылып жатышат.
Акыры, мен ошол жердемин. Азырынча күндүн акыркы нурлары жоголуп, тоо боорун көлөкө калтырды. Мен катуу титиреп жатам, суук менен чарчоо аралаш. Мен тамактандыруучу станцияга суу куюп, печенье алып кетем, бирок илип алгым келбейт. Мен желим менен колдук кийимимди кийип, түшө баштадым.
Натыйжалуу "жеттим" деп билүү бир аз эйфория сезими бар. Мындан ары чоң тоскоолдуктар жок, бирок мен кам көрүшүм керек. Сезимдерим анчалык курч эмес жана мен чач кычкасын ылдамдыкта айланткандыктан, мен дээрлик автоматтык учкуч болуп калдым.
Сергек болууну эскертем. Кырсык азыр кырсык болот. Желемим муздак абадан сактайт, бирок жылый албайм. Денем жабылып калгандай сезилип, мен Иннерткирхенге чейин титиреп кетем. Мен жалгыз айдап жатам жана мен бул велосипедден түшүүнү гана ойлоп жатам.
Эбегейсиз жеңилдигим үчүн, өрөөндү жылуу аба каптап калгандай, күүгүм киргенде, денемдин температурасы Мейрингенге кайтып келген акыркы бир нече километрде көтөрүлөт. Шаарга тоголонуп келе жатканда, кеткенден кийин 12 сааттан ашык убакыт өткөндө, бүтүрүү баннерин көрүп эч качан мынчалык жеңилдеген эмесмин.
Макарондон жасалган полистирол табакчаны алжапкыч кийген айым колума түрттү, мен велосипедимди чырактын мамысына таянып, аны жеш үчүн каналга жыгылдым. Мен ал жерде бир топко чейин кыймылсыз турам, багынганча бир вилканы да түшүрө албай, аны жакынкы таштанды челекке ыргытып, кайра мейманканамды көздөй чалынып кетем.
Бул күн мен эч качан унутпай турган күн болду жана фотографыбыз Джеффду көргөндө мен ага: "Эч качан мындай нерсени кылгым келбейт" деп айтам.
Бирок мен муну мурун да айткам.
Биз муну кантип жасадык
Саякат
Велосипедчи Swiss Air компаниясы менен Лондон Хитроудан Цюрихке учуп кетти. Ал жерден машинаны ижарага алып, башталгыч Мейринген шаарына жөнөдүк. Бул болжол менен эки саатты талап кылат жана аны күндүз жасасаңыз, абдан кооз болот.
Турак жай
Биз Мейринген шаарындагы Das Hotel Sherlock Holmes мейманканасында калдык (Артур Конан Дойл Холмс менен профессор Мориартинин кагылышын жакын жердеги Рейхенбах шаркыратмасында койгон, ошондуктан мейманкананын аты аталган). Ал өзүнүн рестораны бар үч жылдыздуу мейманкана, өзгөчө Alpen Brevet минген коноктор үчүн түнү чоң макарон тамак жана эртең менен эрте жана мол эртең мененки тамак. Бул, албетте, велосипедге да ыңгайлуу, бирок эң жакшы жери - бул старт жана финиш сызыгынан бир нече жүз метр. Курс мейманкананын алдынан өтөт.
Рахмат
Бул сапарды мүмкүн кылуу үчүн көп иштерди жасаган Switzerland Tourism (myswitzerland.com) тармагындагы Сарага өзгөчө ыраазычылык билдиребиз. Фотографыбыз Жеффти тоодо узак күн өткөргөн тайманбас мотоциклченге да рахмат.
