Конордун «Тур де Корея» блогунун үчүнчү бөлүгү бизди Кореянын тропикалык токойлоруна жана маданияттар аралык көпүрөлөргө алып барат
Даңктан улам бир нече жеке жаракаларга учурадым, анын ичинде 4-этапта бир күн бою үзгүлтүккө учурап, финишке 1 км калганда эч нерсе болбой калды. Бүгүнкү 6-этапта мен да өзүмдү абдан жакшы сезип, жакшы орунга үмүттөндүм. Бирок, 60 км калганда күнкү акыркы ылдый ылдыйлаганда иш күтүлбөгөн жерден начарлап кетти…
Тутам абдан жайлуу көрүндү жана жарыштагы мурунку түшүүлөргө салыштырмалуу темп ашыкча болгон жок. Эсимде, бир ийилген жерден айланып келип, атчандардын линиясын ылдый карасам, балдар бурчтан чыгып баратканда кайрадан педалдыра баштаганын көрдүм. Анан күтүлбөгөн жерден чокуда баары жаңы түтүк төшөлүп, туура эмес жабылган жолдогу кичинекей траншеяны сүзүштү. Бир секунданын ичинде баары мени тегеректеп, оң жана сол жагыма урунуп жатышты. Мен: «Мен муну куткара алам» деген ойдон «мен куткара албайм» деп дароо түшүндүм.
Атчылар түшүп баратканда, мен сол тарапка жолдон чыгып кетүүгө аргасыз болдум. Менин алдымда чоң бетон тосмо жана көптөгөн жашылчаларды көргөндө экиге бөлүнгөн чечимди кабыл алганым эсимде. Мен жашыл тарапка умтулууну чечтим, ошондон баштап ал күтүлбөгөн сафариге айланды. Жамгыр токоюна кирип, мен ылдамдык менен тосмолорду тазалап, көзүмдү жумуп, жакшылыкка үмүттөнүүдөн мурун, велосипедимден түшүп баратканда сүзүп алдым. Ийгилик мен тарапта болду, мен кичинекей бактын бутактарын гана сүздүм, алар менин кулашымды сындырса керек, бирок мен акыры эс алганга чейин кир жуугуч машинада, кошумча айлануу циклинде ыргытылгандай сезилдим.
Кандайдыр бир керемет менен менде эч кандай олуттуу жаракат болгон жок. Команданын радиосу кулагыма шыңгырады, мен уктум, анткени кырсыкка биздин атчандардын эч кимиси катышпаганын айтты. Үстүмдөгү бадалдардын астындагы радиону издеп, мен дароо кыйкырдым: «Жок! Мени күт, мен бадалдын арасындамын'.
Мен жарым-жартылай чаташкан абалда велосипедимди издедим жана анын эч жерде жок экенин түшүндүм. Мен аны бадалдын эч жеринен таба алган жокмун, ошондуктан мен байкуш Кондордон баш тартууну чечтим жана кайра жолго чыктым. Кореяда азыр бар болчу. Велосипедди тез алмаштыргандан кийин, команданын унаасы токтогондо, мен кайра жолго чыктым, бирок мен эч качан топко кайра кошула алган жокмун жана кырсыктан жапа чеккендердин чакан тобунда финишке жеттим.
Жарыштын жүрүшүндө мен европалык жана азиялык чабандестердин ортосунда бир аз бөлүнүү болду деп айтаар элем, эки тарап тең социалдык жактан толук интеграциялана алган жок. Бирок, 20 кишиден турган менин тобумда марага жеткенде, мен алардын бирине запастык бидон бергенимден кийин, корейлердин бир-эки мени багып алгансыды, андан кийин мен алардын командалык унаасынан дайыма кока-кола менен камсыз болуп турдум. аягына чейин жол. Велосипед жарышындагы сейрек кездешүүчү ок атышууну токтотуу учурлары дайыма момундук менен коштолот.
Баары бир дагы эки этап бар, анын ичинде Сеулдун айланасында шаардын борборундагы айлампа жарышы. Эд (Лаверак) ал жерде GCде жана мен Руссту (Даунинг) дагы бир нече спринттерге алып чыга аларыбызга ишенем. Шоу уланууда!
Тур де Корея блогу 1-бөлүк
Тур де Корея блогу 2-бөлүк
Сөздөр: @conordunnealot
Сүрөт: @angussung
