Пиренейлерде классикалык, буттары майдаланган чыгуулар көп жана бул сапарда Велосипедчи алардын төртөөсүнө бычак сайып алат
Аэропорттон бийик Пиренейдин этегиндеги базабызга бараткан жолдо Крис Бальфур бизге Тур де Франстын этабын көрүү үчүн Порт-де-Балестин чокусуна аттанып чыккан француз жөнүндөгү жомокту айтып берип жатат. жана эч качан үйгө кайтып келген жок.
«Анын калдыктары бир-эки айдан кийин жардан табылды», - дейт Крис. Ал ошондой эле бир нече жыл мурун тегеректеги тоолордун боорлоруна бир нече словениялык күрөң аюулар киргизилгенин айтат. Эки окуянын бири-бири менен байланышы бар-жогу айтыла элек.
Турдун 1910-жылы Пиренейге биринчи сапары болгондон бери, үчүнчү орунду ээлеген Густав Гарригу "кар көчкүлөр, жолдордун кулашы, өлтүрүүчү тоолор жана Кудайдын күн күркүрөгөнү" жөнүндө коркконунан кийин абал бир топ жакшырганына карабастан, Кристин сөздөрү кооз ресторандарга жана супер ылдам тилкелүү байланышка жакын болгонуна карабастан, Франциянын бул бөлүгү канчалык жапайы жана меймандос боло аларын эскертет.
'Баары бир,' деп кошумчалайт ал, 'аюулар үчүн кабатыр болбо. Эгер өтө жай бара турган болсоңуз, анда сизди карышкырлар жетелейт.'
Биз Бертрен айылына келдик, ал жерде Крис жубайы Хелен менен Pyractif веложарыш компаниясын жетектейт. Алардын 18-кылымдагы конверттелген фермасынын ашканасынын дубалында жыгач айры бар. Бул курал түгөйлөр коноктору үчүн ойлоп тапкан “Шайтандын айрысы” деп аталган өзгөчө татаал маршрутка шыктандырылган жана бул Велосипедчинин сапарынын себеби."Туткасы" бул Бертренден Багнерес-де-Лушон курорттук шаарына чейинки өрөөн боюнча узун, түз 26 км жол. "Чыгактар" шаардан башталган классикалык Пиреней тоолорунан бир катар. Бир күндө толук тапшырманы ийгиликтүү аткарган жалгыз адам - Хелен.
Кешки тамакта биз маршрутка бир аз өзгөртүүнү сунуштайбыз, бул негизинен тажатма "тутканы" алып салуу жана Порт-де-Балес аркылуу классикалык жол менен алдыңкы эшиктен бир нече километрге чыгууну билдирет. Бул жылы Турда 16-этапта күрөштү. Андан кийин биз экинчи жээкке, Кол де Пейресурдга чыгуудан мурун экинчи жээкке түшөбүз, ал дагы 2014-жылы 17-этапта тур маршрутунда болгон.
Артка бурулуп, Лучонго түшкөндөн кийин, Superbagnères лыжа станциясына үчүнчү көрүнүктүү турга чыгабыз, андан соң түбүнө кайтып келип, төртүнчү жана акыркы тепкичибизди, Хосписке категориясыз чыгууга аракет кылабыз. де France. Картадагы айрынын оригиналдуу формасы азыр башы жок тоокту элестетсе да, бул планга окшоп, шектүү угулат. Бул Шайтандын Канаты, демек…
Буга чейин жана кийин
Айры ардагери катары мени менен Хелен баратат. Анын таякчадай ичке буттары, биз бири-бирибиздин жанында турганыбызда, арыктоо үчүн керемет продуктунун кутучасындагы "Демек" жана "Кийин" сүрөттөрүнө окшош экенибизди билдирет. Ал тоого чыкканда мени менен жумшак мамиле кылууга убада берет. Мен аны Крис экөө тамак-аш, бутерброд, банка кока жана үйдө бышырылган шоколадды тортту унаага жүктөп жатканын көргөндө, мунун көбү ага (бир порциядагы шоколад тортунун дээрлик бардыгын кошкондо) болорун түшүнбөйм.). Тилекке каршы, бул балласттын эч бири аны жайлатпайт. Ал өзөктүк реактордун метаболизми менен бата алганы анык.
Порт-де-Балеске чыгуу Маулеон-Баруседен башталып, 17 км өткөндөн кийин жайлоонун жаркыраган жашыл килемине чыкканга чейин кууш, бурмаланган капчыгай аркылуу өтөт. Жолдун айрым жерлери кысылып, бир жагынан таш дубал менен курчалган, экинчи жагынан түбү жок көрүнгөн дарактардын тамчысы. Градиент орточо эсеп менен 8% ды түзөт, бирок кээде эскертүүсүз эки эсеге чейин ийрилет. Толук чыгуу үчүн башка унааны көргөн жокпуз.
Чокуга чейинки аралыкты санаган жана кийинки километрдеги орточо градиентти көрсөткөн кадимки маркерлер бар. Алар таң калыштуу шаардык жана ээн талаанын арасында бири-бирине дал келбегендей көрүнөт. "Бул абдан алыс," дейт Хелен. 'Телефондун сигналы нөл жана буга чейин барганымда жолду тосуп калган таштарды көргөм.'
Мен жети жолку тоолордун падышасы Ричард Виренктин айтымында, Пиренейлерди «агрессивдүү» кылган градиенттеги үзгүлтүксүз, солкулдатуу жылыштарга психикалык жактан даярмын. Ошентип, мен кичинекей рингде жумшак айлануу менен чечип, эртең мененки көлөкөдөн максималдуу түрдө пайдаланам. Андан кийин дагы үч көтөрүлүү бар, алардын бири андан да узунураак жана бийик жана Шон Келлинин үнү менин башымда мени «эсептөө жүргүзүүгө» үндөп жатат, бул менин учурда жеңил жана энергияны сактап калуу дегенди билдирет.
Акырында биз бак-дарак линиясынын үстүндө жана бунгалодой болгон коңгуроолуу уйлар менен чекиттелген жайыт чөйчөгүнө чыгабыз. Бодо малдар жолдун аркы өйүзүндөгү жогоркудан ылдыйкы эңкейиштерге жапырт чегинүү үчүн ыңгайлуу учур деп чечкендей, эңкейиш солгундайт. Турдун уюштуруучусу Анри Дезгранждын 1910-жылы чабандестерге эскертүүсүнө ылайык, "аттар, качырлар, эшектер, өгүздөр, койлор, уйлар, эчкилер, чочколордун баары жолдо байланбай тентип жүрүшү мүмкүн" деп тоолорду аралап, этият болгула" деп, биз тормозубузду басып, тээп кетебиз. мүйүздөрдүн, коңгуроолордун жана кычыраган куйруктардын арасынан акырындык менен өтүңүз.
Чокудан 4км алыстыкта сол жагыбызда эскирген жыгач имаратты көрүп жатабыз. Бул тоо баш калкалоочу жайы, биз көтөрүлүп баштагандан бери басып өткөн бир нече адам жашаган белгилердин бири, жана Хелен жардын четинен ашып турган кичинекей кабинага көңүл бурат. Эшик элементтерге ачылып жатат, мен 30 метр ылдыйда дарыяга түшүп кеткен полдо тешикти көрүп турам. Бул катаал пейзаж нервденип калууга болбойт.
Бир аздан кийин биз 2 км жол белгисинен өтөбүз. Көк такта жок болсо, бул 2010-жылы Альберто Контадор люксембургдук чынжырын таштап салгандан кийин Энди Шлекке кол салган деп айыпталган "chaingate" жөнүндө бир гана эскертүү. Бирок Энди үчүн мындан да жаман болушу мүмкүн – анын ордуна ажатканага барышы керек болчу.
Тоодо жалгыз
Бул жерден жана чокудан ары карай жолдун бети бир топ жылмакай болот. Дээрлик 6 км жаңы асфальт болгон
Турдун бул жерге 2007-жылы биринчи иш сапарынын алдында коюлган, бирок дагы эле обочолонуу сезиминен кутулуу мүмкүн эмес. Бул жерде эч нерсе жок, болгону биздин бийиктигибизди (1,755м) билдирген белги жана бычактай кескен шамал. Биз бир нече кошумча катмарларды кийгенге токтойбуз, мен Хелен ылдый салганга чейин ошол үйдө жасалган шоколаддуу торттун бир бөлүгүн уурдап алдым, анан кайра педальдарыбызга жабабыз.
Алдыбыздан бир топ эчкилер капыстан чыгып кеткенде, биздин ылдый түшүү ылдамдыгыбыз токтоп калды. Кечиктирүү алдыдагы маршруттун топографиясын ойлонууга мүмкүндүк берет. Бир-эки нык орогондон кийин, жолдун өрөөндүн боюндагы узун, жалкоо ийри-буйру менен ачылып баратканын көрөбүз. Ошондой эле биз жарым ылдый жактан эки бекем чач кычкасын кезиктиребиз жана жолдун көп бөлүгүндө биздин оң тарапта өрөөндүн түбүнө бир аз төмөндөйт. Хелендин жергиликтүү билими дагы бир пайдалуу маалыматты камтыйт: Майрьен айылында бир чымчым жана 90° оң колу бар.
Учурда эчкилер жолду бошотуп бүтүштү, фотограф Павел рацияга чыдабай: 'Качан даяр болсоң, мен сени биринчи чачта күтөм'. Эмнени айтпай койду. бизди бош шагыл да күтүп турат. Бирок Кудайдын ырайымы үчүн – жана менин теңдешсиз велосипед башкаруу чеберчилигим үчүн, албетте, мен 1951-жылы өзүнүн биринчи турунда Пиреней капчыгайына чөгүп кеткен жана 20 метр ылдыйдагы кырга конуу менен аман калган Вим ван Эстти дээрлик туурайм. Баса, ван Эсттин кыйрашынын кесепеттерин чагылдырган дандуу, ак жана кара кадрлар (YouTube'да жеткиликтүү) адамды таң калтырат. Физикалык жактан укмуштуудай зыян тартпаса да, чабандес Турдагы дебютун кантип аяктаганына көңүлү чөккөндөй көрүнөт, бирок бул анын кырсыктын шоктугу сыяктуу эле телекамералардын жакындыгынын натыйжасы болушу мүмкүн. Көптөгөн көрүүчүлөр аны жардан алып чыгуу үчүн запастык түтүк дөңгөлөктөрүнүн чынжырын жасап, куткарууга жардам беришти.
Анын текебердиги чыңалган болушу мүмкүн, бирок ал таң калыштуу тагынган сааты андай эмес жана саат жасоочу Понтиак кийинчерээк бул чындыкты жарнамалык кампаниясында пайдаланган: "Жетимиш метр тереңдикке түшүп кеттим, жүрөгүм турду" бирок менин Понтиак эч качан токтогон жок. (Анын жыгылышынын бийиктиги кандайча өскөнүнө көңүл буруңуз.)
Бул Майренге чейин узак, тез сүйрөп баратат жана менин Гарминим саатына 60 км ылдамдыкта өтүүгө азгырылат, бирок түшүүлөрдү эске алуу менен мен аны акылга сыярлык деп эсептейм жана айылдын жык жыйылган үйлөрү жана токтоп турган унаалары менен эч кандай кырсыксыз сүйлөшөм. Бир аздан кийин Хелен мага кичинекей рингге өтүүнү сунуштады: кийинки оң тарап дароо өйдө көтөрүлөт. Бул биздин экинчи "тилибиздин" башталышы, Кол де Пейресурдга чыгуу.
Бул чыгуу Порт-де-Балеске караганда айырмаланып турушу мүмкүн эмес. Таш жана жалбырак менен курчалгандын ордуна, биз азыр жайлоодон ак карлуу чокуларга чейин кенен көрүнүшкө ээбиз. Жол жылмакай жана кенен, бирок дайыма 6% жана 11% ортосунда өзгөрүп турган градиент менен бизди бутубузга кармап турат. Акыркы бир нече чакырымдар өрөөндүн ылдый жагындагы көрүнүштөрдү сунуш кылган чач тактары менен белгиленет, аны мурдагы чабандес жана тур директору Жан-Мари Лебланк "мүч килеми" деп мүнөздөгөн. Ал ошондой эле бул көтөрүлүү "койлордун жана уйлардын жанындагы чөптүн үстүнө жаткыңыз келет" деди, бирок менимче, ал градиенттин талаптарын эмес, пейзаждын жапжашылдыгын айтып жатат деп ойлойм.
Бирок мен 1569 метр бийиктиктеги чокуну белгилеген алачыктын сыртында Хелендин жанына отурууну туура көрөм. Биз ээси менен сүйлөшөбүз, ал өзүн "Ален дю хаут дю кол" - "Ашуудагы Алан" деп тааныштырып, омлет, фрит жана крептердин порцияларынын ортосунда колго оюп жасалган жыгач паззлдардын катарын чыгарат. Эртең мененки бардык физикалык күч-аракеттен кийин, мен азыр үч блокту "T" тамгасына жайгаштыруу же жыгач топтордун топтомунан пирамида куруу сыяктуу психикалык кыйынчылыкка туш болдум. Кызык, бул Турдун чабандестери үчүн жаңы классификация болушу мүмкүнбү - ар бир ашуунун башында эң көп табышмактарды чечкен чабандестер үчүн жигсо үлгүсүндөгү джерси?
Түшкү тамактан кийин кайра ошол эле жол менен кетебиз, бирок тажрыйба таптакыр башка. Чачтын чегинен өткөндөн кийин, жол Лучонго түшкөндүн калган бөлүгү үчүн абдан түз. Кийинчерээк дайындарымды жүктөп бергенде гана ылдый баратканда 90 км/саат басып өткөнүмдү көрөм.
Биз Лучондун жалбырактуу көчөлөрүн аралап, Тур де Франстын 52-өткөрүлүшүнүн урматына жакшы скраб берилген мэриянын жана спа-ванналардын жанынан айланып баратабыз. Биз үчүнчү "тирикке" жана күндүн эң чоң көтөрүлүшүнө бара жатабыз – 19 кмден бир аз ашыгыраак, 1 200 м бийиктикте Супербагньер лыжа станциясына чейин.
Байкуш эски 'Super B'
Учурда тоо чокуларынын артында булуттардын көбүгү көтөрүлүп жатат жана жамгыр жаашы коркунучу бар – Пиренейде көп жылдык коркунуч – бул биз өйдө карай узак жолду баштаганда алдын ала сезүү сезимин арттырат. Биз жакында кайта турган Хоспис де Франс үчүн өчүрүлгөн жерден өткөндө, жол көпүрөнү кесип өтүп, биз аёосуз кыйроого кириштик.
Дарактардын тыныгууларынын ортосунда, алыскы, булут гүлдүү чокулардын көрүнүшү таасирдүү, бирок көтөрүлүүдө дагы деле бир нерсе бар. Жарым-жартылай бул биз туюкка жетүү үчүн бардык күч-аракетибизди жумшап жатканыбызды түшүнүү. Жол булуттарга алып барат, бирок бизди сыйкырдуу падышалыктын ордуна, мезгилсиз лыжа курортунун сөөк калдыктары күтүп турат. Анан жол белгилеринин жетишсиздиги бар. Бизде кандайдыр бир прогресске жетишип жатканыбызга ишендире турган биздин Гарминдер гана бар.
Бул ээн-эркиндик сезимин ого бетер курчутуп, Супербагнерест 1961-жылдан бери өткөргөн алты тоо чокусунун акыркысын жеңип алгандан бери 25 жыл бою Турда көңүл бурулбай келгендигин билүү. ар кандай турга татыктуу сыноо. Бирок, эмне үчүн болбосун, байкуш кары "Супер В" жарыш режиссерунун фантазиясын Alpe d'Huez же Ventoux сыяктуу эле тарта алган жок.
Орточо эсеп менен 9%ды түзгөн эң катаал бөлүм чачтын акыркы топтому болуп саналат. 1920-жылдардагы кооздолгон фасады өзүнүн атына ылайыктуу, бирок тоо чокусу менен таң калыштуу түрдө карама-каршы келген Гранд мейманканасы күтүлбөгөн жерден жакын аралыкта болуп калды. Биз унаа токтотуучу жайга жеткенде дагы бир шамал согуп кетти. Кристин кружкалары ысык чай жана торт кесимдери даяр. Биз түшүү үчүн жел курткаларыбызды сыдырмалап жатканыбызда, ал бизге Хелен экөө үйлөнүү үлпөт тоюн 2008-жылы кышкы лыжа сезону башталганга чейин Гранд мейманканасында өткөрүүнү пландашканын айтты. дейт капаланып. Биз кирип келе жаткан булуттарды карап, тез тамактануучу дүкөндөрдүн жапкычтарын тез тартып жатканын көрүп жатканыбызда, анын сөздөрү учурга ылайыктуу эпитафиядай сезилет.
Токтоодо
Акыркы "тиш" бул Хоспис де Франска 6 км бийиктикке чыгуу, бул Хелен мени устаттык менен эскертти, "бир аз шылдың". Бул популярдуу сейилдөө аймагына жана 14-кылымдагы диний зыяратчылар үчүн баш калкалоочу жайга алып баруучу тар, бурмалуу жол. Ушул убакка чейин биз эки HC жана Cat One-ды багындырдык, ошондуктан мен Тур эч качан кошулууга татыктуу деп эсептебеген нерсеге бир аз намыстанып жатам. Бирок бир нече "акылдуу" (б.а. 16%) пандустардын биринчисинде буттарым виртуалдык түрдө кычырап жатканын көргөндө, өзүмдүн өзүмө болгон канааттануум бат эле жоголуп кетет.
Ар бир кийинки пандус дарактардын дубалынын артында жок болуп кетет, ошондуктан мен канча убакытка күч-аракетимди жумшашымды жана азапты көтөрүшүм керектигин так айта албайм. Жолдун жээгинде дагы канча жолу барышымды билдире турган белгилер жок. Мен ылдый карасам, Garmin'имдеги километр эсептегич иштебей жатат окшойт – акыркы саатта 105,2 км токтоп калдым окшойт.
Баарынан да коркунучтуусу, буга чейинки бийиктикке чыкканда тынымсыз сүйлөшүп жүргөн Хелен унчукпай калды. Бул олуттуу. Акыр-аягы, ал алдыга жылды, менде бар болгону семиз көк бөтөлкө бар, менин темирлеримде дем алуу.
Акыр-аягы, тоого чыгуунун жалгыз чач кычкасы эң кыска дем алууну сунуштайт. Жолдун жээгиндеги таш бетине агып жаткан суу да психологиялык жактан дем берет, бирок эмне үчүн экенин билбейм, анткени ал дүркүрөгөн кол чабуулар сыяктуу угулуп жатат?
Анан жолдон боёктелген нерсени байкадым. Бул велоспорт күйөрманынын граффити эмес, автожол инженеринин техникалык маалыматы: “300м”.
Бул жөнөкөй ийри-буйру мени кофеин чачкандай кыймылга келтирет. Мен ээрден туруп, педальдарды аралайм: «200м». Мен башымды сабагынан көтөрүп, мончоктордун арасынан көзүмдү кысып: "100м". Бак-дарактардын чатырынын астында мен жолдун тегизделгенин жана акырында "Хоспис де Франс" деп жарыялаган белгини көрүп турам.
Бул жерден ылдый түшүп баратат, бирок айрынын бизди күтүүсүз дагы бир көзгө көрүнбөгөн тиштери күтүп турат – өрөөндө Бертренге чейин артка карай соккон блоктуу шамал.
Крис менен Пол бизди аяшты жана мүмкүн болушунча көбүрөөк баш калкалоого аракет кылышат, бирок жол дайыма эле кенен боло бербейт. Бул менин кошумча бөлүгүм пайдалуу болгондо. Мен дүйнөдөгү эң аэродинамикалык эффективдүү форма эмес болушум мүмкүн, бирок мен Хеленге пайда алып келүү үчүн аба аркылуу татыктуу көлөмдөгү туннелди тештим. Фургондун ичиндеги тамак-аштын баарын бошоткондон кийин анын күйүүчү майы аз жана сүйрөө үчүн ыраазы.
Калган 26 км азап менен акырындык менен эсептелип бүттү, бирок акыры биз аны Pyractif штабынын унаа жолуна алып келдик. Мага бул күн абдан оор болгонун далилдөө керек болуп жаткандай, машина жеген Хелен бир нече сааттан кийин кечки тамакта пицца менен стакан шарапты бүтүрө албай чарчады.
