200 км Ла Indomable менен күрөшүүдө Велосипедчи курсактары менен сүртүлүүчү тормоздук колодка гана эмес
Испаниянын Сьерра-Невада тоолорунун көлөкөсүндөгү La Indomable Gran Fondo башталышы чындап эле бүттү.
Бул 200км спорттук мелдештин башталышы, бирок мен үчүн бул алты айлык машыгуунун жана курмандыктын аягы.
Шотландиялык кыш мезгилинде шамалда, жамгырда жана сейрек эки көрсөткүчкө жеткен температурада 7 000 км жана 60 000 м бийиктикти басып өттүм.
Ошентип, Алпужаррандагы кооз Бержа шаарында артка санак башталганда, мен кийинки бир нече сааттын ичинде эмне болуп кетпесин, 100гө кирсемби же шыпыргы вагондун арткы бөлүгүнө кирсемби, деп ойлоно албай турам. мен максатыма жеттим.
Жок дегенде ушуну мен өзүмө айта берем, таңдын таңдын жарымында муздак жарымында, башка миңдеген атчандардын күткөн чуру-чуулары жана түркүн түстүү футболкаларынын арасында өзүмдү туура эмес сезип жатам.
Ыңгайсыз суроо
Ушундай окуя башталар алдында чабандестер дайыма бири-бирине суроо беришет: 'Буттар кандай?'. Бул 'Акыл кандай?' же 'Маанайыңыз кандай?' эмес жана эч качан 'Ичеги кандай?'
Минүү менен эле буттарыңыздагы оордуктан арыла аласыз жана ошол биринчи чыгууда бардык психикалык өрмөктөрдү тазалай аласыз.
Бирок бул ыңгайсыз, шишип кеткен сезим, кийиздин алды жагында чоң таш сыяктуу сезилип жатабы? Бул таптакыр башка маселе.
Старт сызыгын айланып өтүп, Бержанын кууш көчөлөрү жана кооз аянттары аркылуу бейтараптанган жүрүшүбүздү баштаганыбызда, менин оюм алдыдагы дөңгөлөккө көңүл буруу менен менин абалымдын кесепеттери тууралуу ой жүгүртүүнүн ортосунда чарчап калды.
Ыңгайсыздыкты жеңүүгө болот, бирок акыры бир нерсе ичип жешим керек болот. Бул капыстан жана сейсмикалык реакцияны жаратсачы?
Жакын жерде бар же бадал болобу? Том Симпсон менен Грег ЛеМонд атактуу кылгандай, мен каскет менен импровизацияга барышым керекпи?
Тез жана ачуулуу
Чыгып баратканда жарыштын директорунун унаасынын жана полициячылардын артында зыянсызданганыбызга карабастан, 300 м бийиктиктен Жер Ортолук деңиздин жээгине чейин ылдый көздөй бурулуп баратканда, бул тез жана ачуулуу биринчи 15 км.
Педал тепкенди талап кылбаса да, ал толук концентрацияны талап кылат, анткени алдыда келе жаткан атчан капыстан тормозду кысуу топтун ийри сызыктарга кирип жана чыгып кетишине алып келет.
Акыры жээкке жетип, жайылып, дем алуу бөлмөсүнөн ырахат ала турган жеңилдик.
Ишемби күнү эртең мененки саат 9 боло электигине карабастан, жергиликтүү калк бизди колдоп турган Адра аркылуу өттүк.
Бул N-340 жолу эсимде, бир нече жыл мурун жүк ташуучу унаа кескилеп алгандан кийин баш сөөгүм сынып калганда кесилген велосипед тээп жүргөндө.
Малагадагы ооруканада бир жума бою айыгып жатканымда жол кырсыктардын көптүгүнөн улам Ла Карретера де ла Муерте – Өлүм шоссеси деп аталып калганын билдим.
Ал кезде 1000 чабандес Ла Карретера-де-ла-Муертенин туурасын велосипед менен басып алат деген ой жиндидин кыңылдашы катары четке кагылмак.
Бирок 30 жылдан кийин, Ciclista de Berja клубунун жана азыр оор жол кыймылынын көпчүлүк бөлүгүн ташыган жапжаңы жээк автомагистралынын аркасында бул чындык.
Бирок N-340 бүгүнкү күндө иш жүзүндө өлкө тилкеси болгонуна карабастан жана жолдун жабылып жатканына карабастан, мен дагы эле бир аз тынчсызданууну сезип жатам, ал акыры оңго бурулуп, кайра ички тарапка бет алганыбызда басаңдайт.
Бул бизди деңиз деңгээлинен 1, 320 м бийиктикте Пуэрто-де-Хаса-дель-Линого алып баруучу 30 км сүйрөөнүн башталышын билдирет.
Ушул убакка чейин менин орточо ылдамдыгым 45км/саат болгон. Бул көрсөткүч күндүн калган бөлүгүндө тынымсыз төмөндөйт.
Артка барууда
Башында градиенттин жогорулашы араң эле байкалат, бирок барган сайын байкалып жаткан нерсе - менден озуп кеткен атчандардын саны.
Дагы үч британиялык – Ким, Чарли жана Ник, менин конокторумдун коноктору, Вамос Велосипедчи – мени менен бирге тарткыла, биз ноталарды салыштырабыз.
Ооба, азыртан эле жылуу сезилип жатат жана ошол жийиркеничтүү политуннельдерден башка көрүнүштөр сонун эмеспи? Мен кандай сезимдемин? Ооба, рахмат.
Бул азырынча жетиштүү деп чечтим. Эгерде биз бир жарыш командасынын мүчөлөрү болсок, La Indomable оюнуна олуттуу мамиле кылсак, мен дагы майда-чүйдөсүнө чейин айтып бермекмин, бирок булар Испанияда велосипед тебүү майрамын жакшы көрүп жаткан бейтааныш адамдар.
Алар мага көбүрөөк кесек керек экенин билиши керек эмес.
Алар мага 4000м бийиктикке чыгуу менен 197км узун жолду жасоо боюнча баштапкы планын өзгөртүшкөнүн айтышты жана азыр кыскараак версиясын - 147км/3,000м кылып жатышат, анткени аба ырайынын ысык болгондугуна байланыштуу. акыркы бир нече күн.
Тексиз революциялар
Мен алардан артта кала баштадым, андыктан менсиз уланта беришин айт.
Менин велосипедим астымда өтө эле түйшүктүү сезилет, педальдар ар бир революцияны аягына чыгаруу үчүн түбөлүккө созулуп жаткандай сезилет жана мен чокуга чыгуунун тик жерлеринин биринде да эмесмин.
Кыска паркурлар мен үчүн да акылга сыярлык кадам деп ойлоп баштадым, бирок жол чокуга чейин бөлүнбөй тургандыктан, менде башка чыгууну чечтим.
Велосипедим эмне үчүн коргошундай сезилип жатканын түшүнө албай жатам. Бул менин түпнуска тандоом – Fuji Gran Fondo 2.3 – Испаниянын массалык катышуудагы иш-чараларга диск тормозуна тыюу салганына байланыштуу акыркы мүнөттөрдө алмаштыруу болду.
Бирок мен азыр тээп жүргөн велосипеддин тормоздору мыйзамдуу болсо да, алар мага бүтүндөй бир дүйнө кыйынчылык жаратмакчы.
Чыгуунун жарымына жакын калганда, испаниялык атчан арткы дөңгөлөгүмдү көрсөтүп, мага бир нерсе деп кыйкырып жатат. Анын эмне деп айтканын билбейм, бирок токтоп, иликтөөнү чечтим.
Маселе ошол замат айкын көрүнүп турат – арткы тормоздук такта дөңгөлөктүн алкагына сүрүлүп жатат. Мен аны сыртка тартам, бирок кубанычым жок.
Мен көп аспапты казып алып, калиперлерди кайра ортого салууга аракет кылам, майдаланган жөндөөлөрүмдүн үстүнөн тер тамчылап жатат. Ал дагы эле сүртүлөт.
Менин велосипедим да мага окшоп ичи катып калган окшойт.
Азырынча мен тез релизди шилтеп ачып жатам. Калган бийиктикте мен өзүмө кайра-кайра кайталап айтам: "Түшүрүүнү баштоодон мурун QRди жабууну унутпаңыз."
Чокуга жеткенде менин оюм түзүлдү: мен оңго бурулуп, азыраак рута корта жасаган чабандестерди ээрчийм.
Бул жерден турганыма ушунчалык көп убакыт кетти, тоют станциясында тамак-аш жана желим чөйчөктөр түгөнүп калды.
Эгер мен кока ичим десем, аны түз эле желим бөтөлкөнүн мойнунан сүзүшүм керек болот, ондогон башка атчандар чуркап кетишкен.
Биринчиден коопсуздук
Мен баш тартам жана анын ордуна бидондорумду толтурам. Азырынча менин үзгүлтүксүз, кичинекей ууртам суулар эч кандай терс рефлекстерди жараткан жок.
Мени капаланткандай, жол көтөрүлүүдө. Биз азыр Сьерра-де-Контравьесада турабыз жана бул тоо кыркасынын узундугун бойлой ийри-буйру, дөңгөлөктүү сапардан кийин көптөн бери эңсеп келген эңкейиш дагы 16 км алыстыкта турат.
Бирок сооротуу эки тараптын көз карашы түрүндө болот. Оң жагыбызда Альпужарра тоолору жээкке жайылып жатат, ал эми сол тарапта Испаниянын материгиндеги эң бийик тоо болгон Мулхасендин ак карлуу бөлүгү кристаллдай көк асмандын алдында жайнап жатат.
Деңиз деңгээлинен болгону 1300 метр бийиктикте турсак да, бул дүйнөнүн чатырындай сезилет, бардык тараптан пейзаждын боштугу ушундай.
Акыры кырдын аягына жеткенибизде, бул Гвадальфео өрөөнүнүн чок ортосуна жана Кадиарга, биз күн бою басып өтө турган эң чоң пуэбло-бланко жана Вамостун үйү болгон тез, жыландуу түшүү. Велосипед тебүү.
Шаардан чыгып бара жатып, кийинки сынакты баштоо үчүн солго бурулабыз, 7 км бийиктиктеги башка кырка, бул Сьерра-Неваданын түштүк этектерин аныктайт.
Контравьезадан түшүүдөгү эйфориядан жана ылдамдыктан кийин, тынымсыз чачтары жана ыраатсыз градиенти бар бул чоку чак түштө күн астында катуу тайгак болуп саналат.
Кырка жолго оңго бурулгандан кийин, мени кууп жеткен бир нече полициячылардын боздогон сиреналары жана жаркыраган чырактары бир аз алаксып жатса да, көтөрүлүү уланууда.
Жарыш лидерлеринин тобу – кошумча 50 км жана 1 000 м бийиктикти басып өткөндөр – менден озуп кетишти.
Алардын үчөө бар, анын артынан кызматтык унаа. Алардын дөңгөлөктөрүнө секирүү азгырыгына каршы туруу мен үчүн абдан оңой.
Каталанган идентификация
Биз Месина Бомбарон айылына жакындап баратабыз жана сиреналардын үнү көрүүчүлөрдүн бир нече тобун алып келди.
Алдынкы чабандестер татыктуу кол чабууларды алышат, бирок мен дагы ыраазычылык менен кубанып жатканыма таң калам.
Алар мени жалпы жонунан төртүнчү орунду ээлеген чабандес деп жаңылыштырганы анык, ич катуу оору менен күрөшүп жаткан рута корта катышуучуларынын бири эмес.
Мен күтүлбөгөн жерден айнып калдым. Эгер мен тийип турган аралыкта жүрө алсам - макул, эгер мен дагы эле сиреналардын уга турган диапазонунда менден башка атчандар өтпөстөн кала алсам - бир нече километрге болсо да, мен биз өтүп бараткан айылдардын сыйынуу сезимине сиңип кете алам. аркылуу.
Ошентип, Йегенде эч ким телевизорлорунан ажырай албай убара болуп, ажырымды жоюу боюнча менин эр жүрөк аракетим байкалбай калганы чоң көңүл калуу.
Телекей эле кийинки бурчта испан спортчулары атактуу болгон тоют станцияларынын бири - "туура", катуу тамактын оордугунан онтоп жаткан столдор жана жардамчылардын армиясы суу бөтөлкөлөрдү толтуруп, закускаларды сунушташат. клипти ач.
Бул жолу кызмат андан да жакшыраак, анткени алар менин корта ларга жалпысынан төртүнчү орунда экенимди же кыска жолдо анонимдүү бэкмаркер экенимди билишпейт.
Качан гана башка полиция кызматкери кууп келе жаткан топ жакындап келерин билдиргенде гана мен арзан шылуун болуп калам жана өзүмдү өзүм багып кетем.
Кийинки шаарда – жарашыктуу деп аталган Valor – мен дагы бир жуп (чыныгы) куюучулар мени басып калганда, мен дагы деле атактуу адамымды бир аз көбүрөөк саап аларымды сезем.
Бул жолу ылдый түшкөн эңкейиш жолдун жардамы менен чоң көчөнүн боюнда дөңгөлөктөрүн тээп жетиштим жана бизди кубануу менен кабыл алууда кызарып баратканымды сездим.
Кадимки тейлөө
Көрүүчүлөрдүн көзүн албай калганда, мен педаль басканды токтотуп, бир аз ооруп, жашоомдун түбөлүктүү үй-бүлөлөрүнүн бири катары чыныгы чакырыгыма кайтып келем.
Кыркадан түшүү кенен, шыпыргыч ийилиштери бар кең жолдордо, калыбына келтирүүгө көп убакыт берет жана акыркы тоют станциясында жеген бутерброд, банан жана анжирдин мага кандайдыр бир таасири тийип же жокпу, баалоого мүмкүнчүлүк берет. тамак сиңирүү системасы.
Жакын арада каскетамдын кереги жок деп тыянак чыгардым.
Ушундай жакындап келе жаткан кыямат сезими акыры жоюлуп, арткы тормоз прокладкаларымдан улам ашыкча ватт коротуудан баш тарткандыктан, мен La Indomableдын акыркы бөлүгүнөн ырахат алууну чечтим.
Сөзсүз түрдө, ал бизди Бенинар суу сактагычына бара жаткан жолдогу укмуштуудай аска-зоолордун арасынан бурулуп-буйраланган дагы бир бош жолго алып барат.
Биз ал жакка жеткенге чейин кичинекей Лукайнена айылында акыркы тоют станциясы бар, ал жерде кадимки бокадилло, торт жана жемиштерди таратуу менен бирге жашоочулар кол чатыр түрүндө көлөкө берип жатышат.
Мен сыяктуу испан эмес чабандестер үчүн да шашылыш чогултулган ар кандай үй-бүлөлүк сүрөттөрдүн экспромттуу борборун табабыз.
Тете де ла курсу жактырылбагандыр, бирок биз үчүн бул велоспорттун жөнөкөй кубанычынын стихиялуу майрамы.
Тайма станциясы чөгүп кеткендиктен, кол чатыр кармагычтар дагы бизди кайра кыймылга келтирүү үчүн түртүүчү ролду ойношот.
Суу сактагычты караган аска дубалдагы боштуктан өткөндөн кийин какыраган талаага чыгабыз.
Бир катар жалган батирлердин үстүнөн катуу шамал менен күрөшкөндөн кийин, жол жалкоо, бурмаланган ылдый баштайт жана күтүлбөгөн жерден Бержа ылдыйда, дээрлик тийген аралыкта пайда болот.
Акыркы 2км кош жолдун боюнда чексиз сүйрөө сыяктуу көрүнгөн, бирок мен бүтүрүүчүнүн билериктерин жана мингенден кийинки тамакты – плато алпухаренонун (жумуртка жана чипсы кошулган гриль) кең порциясын жана сыраны талап кылам., ошол таңкы тамак сиңирүү процесстерим алыскы эсимде калды.
