GPS навигациясы өнүккөн заманда велосипед тээп баратканда адашып калуу кыйын болушу мүмкүн. Бирок, балким, көбүрөөк аракет кылышыңыз керек…
Сейрек кездешсе да, элиталык атчандар жарыш учурунда адашып калышы мүмкүн эмес. 1950-жылдагы Тур де Франс жарышынын жеңүүчүсү Ферди Кублер 1955-жылы барга токтогондон кийин туура эмес жолго түшүп, күндү жарыштан кеткенин жарыялаган.
Аны коргоодо ал Вентухтун үстүндө коркунучтуу түш көрүп, түшүү учурунда үч жолу кулап, журналисттерге: "Ферди өтө карып калды… Ферди өтө катуу ооруйт… Ферди Вентуда өзүн-өзү өлтүрдү" деди..'
Жакында Крис Фрум өзүнүн автобиографиясында 2006-жылы Мисир турунда чарчап аттан түшүп, жарыш колоннасы, анын ичинде шыпыргы арабасы менен артта калган кениялык командадагы жаш чабандес тууралуу баяндайт.
Кайда экенин билбей, чөлдө жалгыз, катуу суусузданган Майкл Нзиани Мутай салкын болуу үчүн өзүн мойнуна чейин кумга көмгөн. Аны ошол эле түнү Польшанын курама командасынын оюнчусу таап алды, ал кокусунан сахнанын башына кайтып келе жатып, жолдун жээгинде велосипедин көрүп калган.
Бирок адашуу мынчалык ашкере болбошу керек. Эң жаманы, бул сапарга кошумча убакыт жана аралыкты кошкон ыңгайсыздык. Эң жакшысы, бул жаңы ачылышка же укмуштуу окуяга алып келиши мүмкүн.
GPS жана смартфондордон бир нече күн мурун мен Европаны айланып өтүү үчүн Голландияга паромду кармадым. Бөлүнгөн веложолдор тармагынын люкстугуна карабастан, мен түшкөндөн кийин бир нече сааттын ичинде жоголуп кеттим. Ар бир жол белгилери картамдан таба албаган жерди көрсөтүп турду: Doorgaand Verkeer.
Чындыгында көп сандаган конурбацияны таба албагандыктан, көңүлүм чөгүп, көңүлүм чөгүп кетти. Асман караңгылап, паннилерим оорлошуп баратканда, мен бир аял менен анын өспүрүм баласы мага жардам бере алар-албасын сурайын деп жанына тарттым. Алардын жообу эки эсе күлкүдөн мурун мени түшүнбөстүк менен тиктөө болду. " Doorgaand verkeer ", мага эң сонун англис тилинде маалымат берилди, бул "Трафик аркылуу" дегенди билдирет.
Акыры менин жаңы голландиялык досторумдун көңүл ачуусу бул көзгө көрүнөрлүк жөндөмсүз велотуристти аяп, алар мени өздөрүнүн арткы бакчасына чатырымды тигип, кечки тамакка чакырышты. Үч айдан кийин Улуу Британияга кайтып келгенде, мен адашып кеткендиктен ырахат алган ушуга окшогон кокустуктардын санын санабай калгам.
Тааныш жолдордо кадимки машыгуу аттракциондору да адашып калууга көптөгөн чакырууларды сунуштайт. Кадимки илмектерде мени белгилүү бир дубалдагы шлюз, такталбаган дөңсөөгө чыккандай көрүнгөн жол же жүгөрү талаасынын толкундуу массасына кирип жок болуп кеткен чоң жол бир нече жолу азгырат.
Кээде өзүмдү күчтүү сезип, графиктен озуп кетсем, кумар ойноп, "тордон" чыгып кетем. Бул туңгуюкка учураганда же аттан түшүп, мотоциклимди дубалдын же үйүлгөн бадалдардын арасынан өтүүгө туура келгенде, мен бир нече миль басып, жаңы пейзаждарды көрүп, өзүмдү сооротом.
GPS доорунда адашуу мындан ары оңой эмес. Бирок Garmin'иңиздеги карта экраны күтүлбөгөн жерден бүтүп калганда, тоонун жарымына жеткенде, менде болгондой, дүйнөнүн акырын билдирбеши керек (ал түзмө-түз дисплейдеги бир нече чарчы мильдин аягы болсо да).
"Радардан алыс болуу" сиз кийинки кесилишке жеткенге чейин жана Колчестерден болгону 12 миль аралыкта экениңизди эскерткен чоң жашыл жол белгисине чейин созулса да, боштондукка алып келе турган сезим болушу мүмкүн.
Бүгүнкү ден-соолук жана коопсуздуктун бир тектүү дүйнөсүндө жана саясый тууралыктын кеңири жайылган дүйнөдө адашып кетүү – бул козголоңдун эң акыркы актысы. Бул эки манжаңызды биздин ар бир кыймылыбызга көз салган CCTV камераларына, смартфондор орбиталык спутниктерге жана биздин жашообуздун үлгүлөрүн көрсөткөн онлайн алгоритмдерге көз салып турат.
Ошондуктан кийинки жолу жаңы жерге баратканда велосипеддин компьютерин жана телефонун өчүрүп коюңуз. Кааласаңыз, картаны таңгактап коюңуз, бирок антпесе, сыртка чыгып, кадимки же GPX файлынан ажырап калгандай сезимде болуңуз, араңызда SIM жана банкомат карталарыңыз гана болуп, карышкырлардын үйүрү жеп кеткендей сезиңиз.
Карапайым велосипедчи үчүн долбоор боюнчабы же демейки боюнчабы, мурда изилденбеген жолдорду ачуудан өткөн ырахаттар аз.
Велоспорттун алгачкы күндөрүндөгү нерселердин баары майрамдоого татыктуу эмес – мисалы, жыгач жээктер жана тыгындар тормоздук колодкалар – бирок ошол кездеги спортко сиңип калган укмуштуу окуялардын сезими сөзсүз түрдө кабыл алынууга арзыйт. Алгачкы велоспорт клубдары алыскы аралыкка рекорддорду жаңыртуу менен алектенишкен, бирок пасерлер жана штурман командалары болсо дагы, чабандестер адашып калышы мүмкүн.
GP Миллстин 1891-жылдын октябрындагы рекорддук End-to-End аттракционунун шарттары – ал биринчи Бордо-Париж жарышын жеңгенден бир нече ай өткөндөн кийин – кандайдыр бир сыр бойдон калууда, ал төрт убакытты жазды. күн, 11 саат 17 мүнөт, бирок "кокустан Хелмсдейлде баңгизат алган".
Бүгүнкү профессионалдардын адашууга эч качан шылтоосу жок болушу мүмкүн – Фрумдун командалашы адашып калды, анткени команданын менеджери бир күндү өзүнүн чабандестерин колдоонун ордуна Пирамидаларды кыдыруу менен өткөргөн – бирок биз ышкыбоздор үчүн ар бир велосипед тебүү шылтоо. физикалык жактан болбосо, рухий жактан картадан кетүү керекпи?
