Велосипед тепкендердин курман болгон баатырларына арналган такталар, айкелдер жана храмдар Европанын бардык тоолуу жолдоруна чачырап, каалаган аттракционду зыяратка айландырууда
Пиреней тоолорунда, эгер сиз Луис Окананы 1971-жылкы турга кетирген кырсыкты эскерүү үчүн жөнөкөй жез плитадан 100 миль жолду басып өтсөңүз, анда ал Эдди Меркксти тогуз мүнөткө жетелеп бара жаткан - Вим ван Эсттин 1951-жылы Аубискинин жээгине чөгүп кеткенин эскерүү тактасына – анын Голландияда биринчи жолу сары футболка кийгени катары аяктаган – сиз болжол менен ар 10 миль сайын скульптураны, тактаны же кол койдурасыз.
Алар британиялык жол жээктериндеги күрөң белгилер сыяктуу эле, бизди ар кандай туристтик жайларга барууга чакырат, бирок Италиянын түндүгүндөгү Колле делла Фауньеранын үстүндөгү Марко Пантанинин айкели Карандаш музейине караганда кайгылуубу же жокпу талашууга болот Камбриядагы A66дан.
Алар монументалдыктан кылдаттыкка, поэтикалыкдан прозалыкка чейин бардык формаларда, өлчөмдөрдө жана дизайнда болот.
"Алар үй-бүлө, достор же күйөрмандар тарабынан жеке заказ болгондуктан, алар татыктуу скульптордун же сүрөтчүнүн таланттарын тартуу үчүн күрөшүп жатышат" дейт Эдди Рхед, велосипедчи жана The Modernist дизайн журналынын басып чыгаруучусу.
‘Бюджеттердин чектелүү болушу масштабды жана колдонулган материалдардын эң жакшысы жөнөкөй экенин билдирет.'
Эки дөңгөлөктүү ажылык
Көбүнчө жөнөкөй эстеликтер эң таасирдүү, эгер сиз Альптарда, Пиренейлерде же Доломиттерде болсоңуз, алыскы скульптурага зыярат кылуу велосипед тебүү үчүн жакшы шылтоо болот.
Кол де Ментедеги Окананын тактасын карап көрөлү, анда мындай деп жазылган: Дүйшөмбү, 12-июль 1971-жыл – Тур де Франстагы трагедия - Апокалиптикалык бороон-чапкындан улам ылай сууга айланган бул жолдо, Луис. Ocaña, сары футболка, бул ташка каршы бардык үмүтүн таштады.
Натыйжалуу "жарыш окуясы" болгон нерсе ийгиликсиздикке кабылып, өзүнүн эң башкы атаандашы жана душманына ушунчалык берилип кеткен адамдын жашоосунда маанилүү болуп калды, ошондуктан ал итинин атын "Merckx" деп атады.
Бул окуя Окананы 49 жашка чыгаарына аз калганда өзүн атып алган учурга чейин капаланткан. Кандайдыр бир мемориал же эстелик чындап эле адилеттүү боло алмак беле?
Бир нече миль аралыкта, Col de Portet d'Aspet талаасында, тур учурунда каза болгон акыркы чабандес - италиялык Олимпиаданын алтын медалынын ээси Фабио Касартелли, кырсыктан кийин башынан жаракат алган бир топ кооз эстелик. 1995-жылы.
Чабандестер командасы жана Турдун уюштуруучусу ASO тарабынан биргелешип каржыланган скульптура, албетте, көз жаздымда калтырбайт, бирок бул канаттуу велосипед дөңгөлөктөрүнүн кооз көрүнүшүбү же Пиренейдин кооздугунун арасында таң калыштуу кызыкчылыкпы? пикир.
Жүз метр алыстыкта, Касартелли бетон блок менен кагылышып каза болгон жерге анын үй-бүлөсү кийинчерээк жөнөкөй такта орнотушкан.
Касартеллинин айрылары бар велосипеди азыр Италиядагы Комо көлүнүн жанындагы "велоспорттун колдоочусу" Мадонна дель Гисаллонун чиркөөсүндө жайгашкан.
Профессионалдык велоспорттун эң белгилүү инсандары тарабынан кайрымдуулукка берилген велосипеддер, трикотаждар жана башка ар кандай артефакттарды камтыган чиркөө тирүү эстелик болуп саналат жана ар бир атчан адам тиешелүү жазууларды камтыйт:
‘Кудай велосипедди адам жумушу үчүн жана жашоонун татаал жолун сүйлөшүүгө жардам бериши үчүн жаратты.'
Быйылкы тур Том Симпсондун өлүмүнүн 50 жылдыгын белгилөө үчүн Мон Вентуска чыкпоону чечкени менен, бул жүздөгөн чабандестердин саммиттен бир чакырым алыстыкта анын сулуу мемориалында жеке урмат көрсөтүүсүн токтоткон жок, ал 1967-жылкы жарыш маалында жыгылып каза болгон жерге жакын.
Жакында эле жаңыланган таш эстелик дайыма сый тартуулар, анын ичинде капкактар, суу бөтөлкөлөрү жана гүлдөр менен кооздолуп турат.
Анын таасири трагедия болгон жерге жакын жайгашкандыктан келип чыгат, бирок ал чоңойгон шаардагы спорттук жана коомдук клубдун жупуну чөйрөсүндө бирдей курч храм жайгашкан.
Бирок 29 жаштагы чабандести Вентуктун күнгө агартылган боорлорунда же Ноттингемширдеги ызы-чуу барда эстеп жатасызбы, эмоционалдын толкуну бирдей, каздын кагышы бирдей - ушундай.күчү
эстелик, ал колго жасалган скульптура болобу же өчүп калган сүрөттөрдүн коллекциясы болобу.
Симпсондун мемориалынан тоонун боорунан бир нече жүз метр алыстыкта, баса, бир топ жупуну эстеликти чокуга карай бара жаткан атчандар да байкабайт.
Бир тараптуу саякат
Бул айыккыс рак диагнозу менен 1983-жылы велосипеди менен тоого чыгууну чечкен узак аралыкка чуркаган күчтүү велосипедчи Пьер Кремердин өлүмү эскерилди.
Бизге велоспорттун тарыхындагы улуу жана жакшы нерселерди эстеп калуу үчүн «кыш жана миномет» эстеликтеринин кереги жок деп айтууга болот (айрыкча, алар эстетикалык жактан начар болсо).
Көбүнчө бул жерди белгилей турган бир кесим кесилген таш болбосо, анда ал жерде эч кандай көңүлгө аларлык нерсе болбошу мүмкүн деп ойлошу мүмкүн, бир аз заманбап велосипедчинин мантрасындай: "Эгер ал Stravaда болбосо, анда ал" болгон жок.'
Балким, велоспортту композитор Густав Малерден үйрөнүшү мүмкүн. Анын Вена көрүстөнүндөгү мүрзөсүнө анын ысымынан башка эч нерсе жазылбаган жөнөкөй мүрзө ташы белгиленген. Даталар, өмүр баяндар, мактоо сөздөрү жок.
Жөнөкөйлүк өзүнүн каалоосуна ылайык: «Мени тапканы келгендер менин ким экенимди билишет. Калгандарынын билиши керек эмес.’
Европанын тоолорунда велосипед жарыштары учурунда маанилүү окуялар болгон жолдор жана ашуулар бар.
Бул алыскы сайттарга киргендер алардын маанисин билишет. Калганын билиши керек эмес.
