Убакыт сынагынын өтмүшүндө көп нерсе бар, бирок бардык деңгээлдеги велосипедчилер үчүн ар бир адамдын жагымдуулугун сактайт
Сүрөт: Гобелен
Бул макала биринчи жолу Cyclist журналынын 79-санында жарык көргөн
Мен Борнмуттун кечки жаңырыкында кабарчы болуп иштей баштаганымда, жергиликтүү өкмөттөгү кабарчынын көңүлүн бурдум.
Ал күн сайын эртең менен кеңсенин бир бурчунда машинкасын бүктөп, артыбыздан артыбызга чөкчү, ал эми түштөн кийин ар кандай бүдөмүк кеңештин жыйындарына катышчу.
Ал бизден бир топ улуу болчу жана твид курткаларды жана өнөр жайлык эки фокалдык көз айнекчен болчу.
Анын түктүү шымынын түбү жана болоттон жасалган велосипед клиптери гана анын кадимки фасадынын артында жашырынып жүргөн маверикалык инсанды көрсөтүп турган.
Бир күнү ал мага аралашты да, акырын шыбырап өзүн тааныштырды. Ал ошол түнү Рингвудду айланып өтүүчү жолдун жанындагы Жаңы Токойдо мени кызыктырган бир нерсе болгонун, бирок башка эч кимге айтпашым керектигин айтты.
Мен катыша аларыма ишенсем гана ал мага так жайгашкан жерди жана убакытты айтып бермек.
Бул "Бардык Президенттин Эркектери" тасмасындагы "Терең тамак" сценасы эмес, бирок мендеги жаш жаңылыктар кеңештеги жаңжалды ачыкка чыгарганыбыз үчүн Пулитцер сыйлыгын утуп алганыбызда Бернштейнди Вудворддо ойнойм деген ойлор менен коштолду.
Чындык бир аз төмөнүрөөк болчу, бирок андан кем эмес кызыктуу. Ал менин кээде велосипед менен келгенимди байкап, анын клубунун 10-аптасына катышууга кызыкдар болушум мүмкүн деп ойлочу. (Анын жашыруун жүрүм-туруму, мен билмекмин, спорттун сырдуу өтмүшүнө байланыштуу болгон).
Мен бул велоспорттун эң эски дисциплина, убакыт сыноосу менен өмүр бою сүйүү мамилесинин башталышы болгонун айткым келет. Бирок андай болгон жок. Жеңилсиздиктин даамы – мен ошол жайдын кечинде Гэмпширде бүттүм – көп жылдар бою сакталып калды.
Бирок маал-маалы менен жайдын жылуу түнү келет, ал кезде буттарым жакшы сезилет, мен чыдагыс жеңил ден-соолукка толуп, атаандаштыкта велосипедимди мүмкүн болушунча тез айдайм деген чакырыкка туруштук бере албайм. чөйрө.
Бардык перифериялык деталдар – маршрут боюнча «Эскертүү: Велосипедчилер» деген белгилер, роликтерде жылынган атчандардын ызы-чуусу, ыктыярчылар сизди эсепке алуу – бул окуяны бир топ кызыктуу, атүгүл бир аз жаркыраган окуяга айлантат. Strava сегментин каптоо аракетинин түйшүгү.
Апта ортосу ТТ - бул клубдун негизги нерсеси. Алар ар бир адамга – каалаган формадагы, жыныстагы же курактагы – бир топ этикет же спринт боюнча кабатыр болбостон, жарыш чөйрөсүнүн интенсивдүүлүгүн жана жазалоосун сезүү үчүн укмуштуудай инклюзивдик мүмкүнчүлүк берет.
Айтылгандай, бул чындыктын жарышы. Сиз өзүңүз менен жарышып жатасыз.
Көпчүлүгү бурулуштар, дөңсөөлөр же кесилиштер жок маршруттарды артык көрүшөт. Бул жөн гана ылдамдык сезими жөнүндө, ал эми ылдам курстар - ыйык асфальт тилкелери.
Ошондуктан жакында Велосипедчилерге Халлга жакын жердеги A63 участогунан чыгууга тыюу салынганы боюнча нааразылык пайда болду – бул Марсин Биалоблоки менен Хейли Симмондс британиялык 10ТТ рекорддорун койгон атактуу "V718" курсунун бир бөлүгү болгон.
Жеке адамдардын саатка каршы интервал менен жолго чыгышы спорттогу эң кызыктуу көрүнүш болбосо да, убакытты сынап көрүү GC чабандестери үчүн 1934-жылы биринчи турду киргизгенден бери сахна жарыштарында маанилүү чеберчилик болуп калды. (90 км аралыкты акыркы жеңүүчү Антонин Магне жеңди).
Бир нече жыл мурун, Турдун уюштуруучусу Анри Дезгранж жалпак этаптарды командалык убакыт сынагынын бир аз кызыктуу оюнуна айландырууга аракет кылган - британиялык жолдун мурдагы чемпиону жана командасынын айтымында менеджер Брайан Смит - бирок алар чоңураак командаларды ашыкча жактырганы үчүн жокко чыгарылган.
1989-жылкы Тур жана 2012-Жиронун жеңүүчүлөрү Грег ЛеМонд менен Райдер Хесжедал акыркы баскычтагы ТТ-ны бир нече секунда ичинде утуп алганда, укмуштуудай түрдө аныкталды.
Жана 1989-жылы ЛеМонд жана анын аэробарлары Лоран Финьонго азап тартуулап жатканда, башка эки чабандес Каналдын бул тарабында катуу жана катуу ТТ атаандаштыгына кабылышкан.
Крис Бордман менен Грейм Обри 10 жана 25 миль аралыкка кагылышты, анын ичинде Велосипед сүйүүчүлөрүн каптаган Британия чемпионаты.
Триумфтар жана Турбуленттик деген автобиографиясында Бордман бул атаандаштык болбосо «Мен эч качан Олимпиадалык наамды жеңмек эмесмин деп ойлойм» деп мойнуна алат.
Британиянын биринчи Олимпиада чемпионунун ийгилигинин тамыры 120 жыл мурун жаралган дисциплинадан келип чыкканы таң калыштуу.
1800-жылдардын аягында башка жол кыймылынын катышуучуларына велосипедчендердин машиналары менен жарышып, малдарын коркутуп, тар тилкелерде коомдук транспортко (сахнадагы машыктыруучуларга) тоскоолдук кылганы жакчу эмес.
Бийликтин намысына тийгендин ордуна, Улуттук Велосипедчилер союзу, албетте, Бордман сыяктуу жалындуу жактоочусу жок, четке чыгып, жол жарышына өз алдынча тыюу салды.
Муну айланып өтүү үчүн клубдар жарыштарын трассалар менен чектешти же чабандестерге ачык жолдо өздөрүн сынап көрүүнү сунушташты.
Бирок шектенүүлөрдү болтурбоо үчүн, бул жолдогу окуялар өтө жашыруун иштер болгон, алар коддуу аталыштар берилген жолдордо таңга маал болуп, атчандардын көңүлүн буруп калбашы үчүн интервал менен жолго чыгышкан.
1903-жылы Энфилд Велосипед клубу тарабынан уюштурулган типтүү иш-чаранын старт картасы "Жеке жана жашыруун" деп белгиленген жана атаандаштарга "мүмкүн болушунча тынч кийинип, айылдарды аралап жарышуудан алыс болууга" көрсөтмө берген.
Жол жарышына тыюу акыры 1959-жылы алынып салынган, ал убакта британдыктар жол жарышында европалык кесиптештеринен бир топ артта калышкан.
Бирок алар убакытты сынап көрүү чеберчилигине ээ болушкан, бул салт ар түрдүү каармандарды тартууну улантууда – тери кийген Олимпиада чемпиондорунан тартып жергиликтүү гезиттердин көз айнегине чейин – жума сайын шамал соккон кош жолдун тосмолоруна чейин бүгүн.
