Джош транс-евразиялык велосипед турунун биринчи этабын айтып берди - Шотландиядан Стамбулга чейин Европанын кышкы карлуу пейзаждары аркылуу
10 мүнөт мурун мен Warm Showers конок бөлмөмдүн жайлуу полунда уктап жаткан сумкамда сүйүнүп уктап жаттым (коучсерфингге окшош турак жай тармагы, бирок гастролдук велосипедчилер үчүн). Анан, таңкы саат 4:30да кудайга сыйбаган убакта, мен өзүмдү эң жакшы маанайда тосуп алып, сыртта ырайымсыз -10 градуста турдум. Менин алты катмарлуу коргонуумдун акыркы бөлүгү Горн тумшугунун жээгинде муздак шамалдын шамалы менен парус сыяктуу камчыланып жатты. Талыкпаган желге анда-санда түшкөн кар бүртүкчөлөрү караңгыда алды-артын кесип, бетиме чактырып жиберди. Велосипедимдин кулпусун ачып, түн ичинде алган ак жабындысын сүртүп баштаганда, бутумдун алдында жаңы кар тыбырчыды.
Мен Германиянын алыскы түштүгүндөгү Констанс көлүнүн чыгыш жээгиндеги Линдауда болчумун жана ага кошуна Австрияга акылсыздык менен жолго чыгуу тапшырмасы берилген болчу. Мен Арлберг ашуусундагы 200 км аралыкта жайгашкан Инсбрукка багыт алдым. 14 сааттан кийин, саякатта ушул убакка чейин велосипедде эң сонун жана кыйын күндөрдүн бирин аяктап, келдим. Дагы бир жолу караңгыда шаарда окуган досумдун досунун эшигинин алдында турдум. Бул досум дем алыш күндөрү кеткенин эске албаганда, мен анын үйдөгү курбусу жана достору менен сыра ичип, үйдө пицца жеп отурдум. Кыйынчылыктары, пейзаждары, чек арадан өтүүлөрү жана бейтааныш адамдардын берешендиги менен узак аралыкка велосипед турларын камтыган күндүн ылайыктуу аякташы.
Бир нече жума артка 23-январга rd чейин артка жылдырдым. Шотландиядагы Дамфриден баштап Доверге жана жылмакайлыкка жетүү үчүн алты күн кетти. жүрүү мага велосипедиме жана жабдууларыма толук ишеним берди, ошондой эле алдыдагы сапарга болгон катуу ынтызарлыкты берди. Довер-Кале өтүүсү мага Европада көп жылдар бою жарыштан кийин тааныш болчу, андан кийин Бельгия аркылуу эски достор (жана брусчаткалуу түрдөгү душмандар) менен жолугушуулар аркылуу жолго чыгуу окуясын башкарууну салыштырмалуу жеңил кылды. Мен түштүктү көздөй бет алганымда, Арденндеги жамгыр Люксембургда карга айланып, бул тайгаланбаган беттерге ташталган домкрат бычакталган HGV унааларынын ортосунда жүрүү кыйынга турду, бирок ошондой эле мен дээрлик бош жолдорду жана Рождество картасынын пейзаждарын жактырдым.
Кызык, жылыш жакшы болду, анткени аба ырайы аны талап кылды. Тамактануу убактыларым тамак-аш дүкөндөрүн кыдырып, менин өзүм атаган хобо пицца жана хобо Болон тамактары (макарон, кетчуп, сыр жана нан) үчүн ингредиенттерди сатып алуудан турган. Мен күндүн ар бир көз ирмемин сыртта өткөрчүмүн жана сууктун тереңдиги педаль тебүүнү же уктоочу баштыкка оролгонду камтыбаган ар кандай ишти көңүл ачууга ыңгайсыз кылды. Ал тургай, акыркысы кээде экинчи орунда турган жана бир нече жолу Европа боюнча чатырымды чогултуп, күндү таңкы төрт-беште баштоого аргасыз болдум. Бирок ошентсе да мен өзүмө: Гималайдагы кышка караганда, Европадагы кышты көтөргөн жакшыраак деп айттым.
Германиядагы Кара токой мени дайыма кызыктырган жер, эгер аты эле болбосо, анын жомоктогудай тоолору менен токойлорун көргөн сүрөттөрү үчүн. Паром менен Рейн дарыясынын үстүнөн өтүп бара жатып, жыш бак-дарактуу боорлордун биринчи таянычтарынан көңүлүм калбай турганымды көрдүм.
Негизги магистралдык жолго чыгуу, укмуштуудай аталган Шварцвальдхохстрассе (Кара Токойдогу чоң жол) кардын кесепетинен жабылган, бирок альтернатива 100 км айланма жол болгондуктан, мен жергиликтүү кеңештерди четке кактым. Мойнума алышым керек, мен үйдөн чыккандан кийин кеңештерге көңүл бурбоо барган сайын акылга сыйбаган нерсе болуп калды, ошондуктан мен велосипедимди 200 метр бийиктикке чейин тебүүгө мүмкүн эмес кардын чокусуна сүйрөп чыгууга туура келди. Сыйлык катары чытырман, чексиз жайнаган токойлордун каардуу асман астында осип кеткен укмуштуу көрүнүштөрү жана Австриянын чек арасына чейин аздыр-көптүр ылдый түшүү мүмкүнчүлүгү берилди.
Линдау менен Инсбруктун ортосундагы альп тоосуна кире бергенден кийин, Бреннер ашуусуна чыга электе үч күн бою кардын астында калдым, ал мени башка чек арадан өтүп, немис тилдүү Түштүк Тирол аймагына (Италия) алып барды. "Эйн Тирол" деген жазуусу ашуунун үстүндөгү дубалда бир нече граффити окуп, алар өздөрүн тиролдуктар деп эсептеген чек аранын эки тарабында жашагандардын улуттар аралык сезимдерин кайталайт.
Бреннерден түшүү мени Тиролдон алып чыгып, чыгыш тарапка бурулуп, доломиттердин жүрөгүнө алып барды; акиташтын өзгөчөлөнгөн беттери аны Альп тоолорундагы эң укмуштуу кыркалардын бири кылат.2244м Пассо Селла жана 2239м Пассо Пордой тоодон чыгуумда негизги тоскоолдуктар болуп турду, бирок алардын окуу китебинин чачтары ийилгени жана алар берген көз караштар менин жүктүү велосипедимди көптөгөн эңкейиштерге алып чыгууга чоң түрткү болду. Жогору жактан мен кофе ичип отурган лыжачылардын тобун таптым, алардын көбү пафель курткалары менен салопеталардын армиясына аралашып бараткан лиркадагы велосипедченди көрүп, тамашага батып кетишти. 'Ду бист калт, неин?!'
Жээктеги жомоктогу Венеция шаарына көбүрөөк туристтик экскурсия жасагандан кийин, мен Жер Ортолук деңизинин түндүк четин айланып өтүп, Хорватияны түзгөн сансыз аралдарга жана булуңдарга түшүүдөн мурун Словениянын 70 км кыска жерин басып өттүм. жээк сызыгы. Беш күн бою мен анын контурларын ээрчип жүрдүм, анткени жол акталган, аскалуу аскалардын капталына жабышып, бир нече жумадан кийин кар жаагандан кийин, түштүктү караган 400 км жээк жолунун ар бир дюймине батасын берген көк асман менен күндөн көп күч-кубат алды..
Аба ырайынын жакшы болушуна жана кооз пейзажга карабастан, маанайым дайыма көтөрүлгөн эмес. Мен бир айдан ашык убакыттан бери жолдо жүрдүм жана Доверден кеткенден кийин мени качкан чындыкты текшерүү азыр башыма кирип кетти. Түнкүсүн кимдир бирөөнүн гаражында ээн-эркин басып өткөн бир күндүк тынымсыз шамал дыйкандын уйунан кууп чыгуу менен аяктады. Айласыздан баш калкалоочу жай издеп жүрүп, акыры велосипедимди, анан паннилерди көтөрүп, аскага чыгып, имаратка окшоштурдум. Бут кийимим ташка жарылып, имаратта бир жолу чатыры көп жыл мурун урап калганын билдим. Чатырымдын учуп кетишинен корккон түн уйкусу канбай, «эмне кылып жатам?» деген ойлор менен коштолду. тиешелүү түрдө аткарылды.
Мен байыркы Рим шаары Сплит менен сүйлөшүүлөрдү жүргүзгөндөн кийин ичкери тарапка бурула баштадым жана Адриатиканын кристаллдай көк суулары сунуш кылган таасирдүү дарыялардын бирюза көлөкөлөрү менен алмаштырылганын байкадым. Балкан жарым аралынын. Алгач Хорватиядан Боснияга кирип кеткенимде Цетина, андан кийин Неретва келди. Мен Мостар шаары аркылуу Сараевого жол тарттым: 90-жылдардын башындагы Босния согушу учурунда Осмон империясынын жолу менен түптөлгөн конуш. Сараевого кирүүдө да ушундай эле оор шаар пейзажын сатып алдым: чыгыш блоктун архитектурасынын курч сызыктары октун тешигинин жана минометтун тегеректелген жарааттары менен толтурулган, бирок бул менин Лондондон кийинки биринчи шаарым жана бетон меланхолияда сейилдеп жүргөн бир нече күн тосуп алды. жолдон тыныгуу.
Мен Сараеводон Босниянын серб бөлүгүнө, андан кийин Черногорияга, Албанияга жана Македонияга бардык континент менен стереотиптүү түрдө байланыштырган батыш маданиятынан алыс Европанын бир бөлүгүнө кирдим. Жыгачтан жасалган жана кайра иштетилген катуу имараттар жолдун жээгинде жайгашкан, алардын ар биринде ары-бери чуркап жүргөн караңгы жаныбарлардын короосу жана жупуну тамыр-жемиш өсүмдүктөрүнүн белгилерин көрсөткөн кичинекей жер тилкеси бар. Бул майда чарбаларды баккан, көбүнчө улгайып калган жубайлар сууктан оор пальтолорго жана жоолуктарга оролгон жана бир азга чыканагын таяктарына жөлөнүп, менин тынч өтүп жатканымды карап, экиленбестен колумду кайтарып турушчу.
Мен түштүккө Грецияны көздөй, Балкан дөңсөөлөрү аркылуу уландым - коңур, жалбыраксыз, толкундуу жаратылышы мен көргөн чексиз кыштын элеси менен коштолгон адырлар. Эгерде Альп тоолору чоң актардын деңизи болсо, бутумду тешип Күчтүү тиштеп, андан кийин Балкандар пиранхалардын океанына айланып, аларды тынымсыз тиштейт. Мен Стамбулда эс алуунун ыңгайлуулугун сезип турдум жана убакыт азыр Чыгыш Европаны аралап бараткан досума жолугуу үчүн белгиленген күнгө карай тынымсыз жылып баратат жана мен анын коштоосунда чыгышты көздөй кетем.
Экөө тең чек арадан бери тынымсыз соккон шамалга каршы күрөшкөндөн кийин, биз Түркиянын эстен кеткис өнөр жайлуу Корлу шаарында жолуктук. Роб Болгариядан, мен Грециядан келдим. Экөөбүз тең чарчаганыбызды эстедик; сырткы келбетке болгон кайдыгерлик шаардын борборундагы тротуарда отуруп алып, мешке от жагып калууга мүмкүндүк берген; Велосипед менен саякатка чыгууну үйрөнүүнүн акыркы алты жумасында эмне болгонун түшүнүү; жол өнөрүн өркүндөтө баштоо үчүн ошол эле энтузиазм. Көп өтпөй биз кайрадан жолго чыктык жана саякаттын кийинки бөлүгүн көздөй Босфорду кесип өттүк: Азия.
Саякаттын 1-бөлүгү үчүн: Эс алууга даярдануу
