Бир тууган Пелисье 1924-жылкы Тур де Франсты үчүнчү этапта гана таштаганда, бул велосипед журналистикасынын жарылуучу бөлүгүнө алып келди
1924-жылы "Тур де Франстын" үчүнчү этабы башталаар алдында француз гезити "Le Petit Parisien" үчүн жарышты чагылдырып жаткан Альберт Лондрес пелотондон озуп өтүүнү чечти.
Атчылар Чербурдан 405 км алыстыкта Брестти көздөй түнкү саат 2де чыгышы керек болчу, ошондуктан Лондрес башкаруу пункттарынын тизмесин жана болжолдонгон графигин сканерден өткөрдү. Анын көзү сахнага 105 км аралыкта жайгашкан Гранвиллге түштү.
Атчылардын өтүп баратканын көрүү үчүн биринчи аялдама сыяктуу эле жакшы жер көрүндү: болжол менен төрттөн бир аралык; Коутанстагы мурунку башкаруу пунктунан 30 км кийин; атчандар эртең мененки саат 6да. Мыкты. Ошентип, Лондрес машинасына отуруп, Гранвилге жөнөдү.
Станция алдындагы расмий иш-чаралар үчүн Шербурдагы Кафе де Париждин жанына чогулган эл кубаттаган чабандестердин арасында 1924-жылкы Турдун негизги кызыктууларынын бири болгон бир тууган Анри жана Фрэнсис Пелиссиер да болгон.
Анри 1923-жылы алтынчы аракетинде жеңип, учурдагы чемпион болгон, ал эми Фрэнсис учурдагы улуттук чемпион болгон.
Франциянын тегерегиндеги калың эл шыктануу менен тосуп алышса да, бир туугандар тур жана анын уюштуруучулары менен ынак мамиледе болушкан.
Анри 1919-жылы үч этаптан кийин 20 мүнөт алдыда болуп, жарышты таштап кеткен. Бул анын өзүн карторс менен курчалган асыл тукумга салыштырууга түрткү берген.
Бул анын атаандаштарына жаккан жок, андан кийин лидер Les Sables d'Olonne сахнасында механикалык менен сүйлөшүп, кол салышкан.
Анри 30 мүнөттөн ашык убакыт уттуруп, анан жарышты «соттолгондор үчүн» деп жарыялап, таштап кеткен. Ошондон улам L’Auto гезитинин редактору Анри Дезгрранж Анринин өзүнөн башка эч кимиси күнөөлүү эмес деп жазган.
Кийинки жылы Анри кайра таштап кетти, Дезгранж бул жолу "бул Пелиссье азап тартууну билбейт, ал Тур де Франсты эч качан жеңе албайт" деп ойлоду, бирок, албетте, Анри Дезгранждын туура эмес экенин далилдейт. ошол пункт.
Миң дөңгөлөктүү
Анри, Фрэнсис жана калган пелотондор, анын ичинде алардын жарыштагы командалашы Оттавио Боттекчия Чербургдан таңкы саат 2де чыгып кетишкендиктен, Лондрес Гранвиллге бара жаткан. Төрт сааттан кийин журналист шаарда жол боюнда туруп, калеми даяр болгон пелотондун келишин күтүп жаткан.
Эртең мененки саат 6:10до 30га жакын атчандар кирип келишти. Чогулган эл Анри менен Френсисти чакырып кыйкырышты, бирок бир туугандар көрүнгөн жок. Бир мүнөттөн кийин дагы бир топ келди; кайра кыйкырыктар көтөрүлдү, дагы пелиссилер топтун ичинде жок. Лондрес түшүнбөй калды. Алар кайда болгон?
Андан соң бир туугандар Automoto командасынын өнөктөшү Морис Вилле менен бирге таштап кетишкендиги тууралуу кабар чыпкаланды. Эми Лондрес чечим кабыл алды. Ал жарышты ээрчий бериши керекпи же Анри менен Фрэнсисти табууга аракет кылышы керекпи?
«Биз Renaultту бурдук жана дөңгөлөктөрдү аябастан, Шербургга кайтып келдик», - деп жазды эртеси күнү Лондрес. ‘Pélissiers миң дөңгөлөктүү.’
Ал муну али билген эмес, бирок Лондрес Турдун, балким, кандайдыр бир турдан бир нерсе алмакчы болгон. Лондрес Гранвиллдин алдындагы көзөмөл пункту болгон Кутанске жеткенде токтоп, кичинекей баладан бир тууган Пелисьелерди көрдүңбү деп сурады. Ооба, бала, аларды көргөн; Эмне үчүн, ал алардын бирине тийип да койгон.
«Алар азыр кайда?- деп сурады Лондрес. «Кафе де ла Гареде» деген жооп келди. 'Баары ошол жерде.'
Жерси суроосу
Чынында эле баары ошол жерде болчу. Лондрес Вилле менен бирге бир туугандарды табуу үчүн элди аралап согушууга туура келди – “үч чөйчөк ысык шоколаддын алдына үч футболка орнотулган”.
Кутанстагы үстөлдүн айланасында болгон интервью жана биринчи беттеги эксклюзив Le Petit Parisien гезитинин эртеси күнү велоспорт журналистикасынын эң маанилүү чыгармаларынын бири болгон.
Лондрес Анри менен Фрэнсис эмне үчүн таштап кеткенине таң калып, алардын бирөө башына сокку жеген-болбогондугун сурады. - Жок, - деп жооп берди Анри. "Бир гана, биз ит эмеспиз" деп түшүндүрүп берүүдөн мурун, мунун баары "майка суроосуна" байланыштуу болду.
«Бүгүн эртең менен Шербурда комиссар мага келип, эч нерсе дебестен, менин футболкамды көтөрдү, - деди Анри Лондреске.
‘Ал менде эки футболка жок экенине ынанды. Ак көйнөгүң барбы деп күрмөңдү көтөрсөм эмне дейт элең? Мага мындай жүрүм-турум жакпайт, болгону ушунусу.’
Жарыштын эрежелери боюнча, чабандес кандай жабдык жана кийим менен баштаса, ошол эле кийим менен марага чыгышы керек болчу. "Ошентип, мен Дезгражды издеп бардым," деп улантты Анри. 'Анда менин футболкамды жолго ыргытканга укугум жокбу?'
Десгранж Анриге «жок, ал андай эмес» деп айтты жана аны көчөдө талкуулабай турганын айтты. "Эгер көчөдө талкуулабасаң, мен кайра төшөккө кетем" деди Анри.
Кийилген футболкалардын саны боюнча суроолор айсбергдин учу болуп чыкты. Кафеде чабандестер сумкаларын ачышты.
«Биз башынан аягына чейин азап чегип жатабыз», - деди Анри. Биздин кантип аттанып жатканыбызды көргүң келеби? Бул көз үчүн кокаин, бул тиш үчүн хлороформ. таблеткалар жөнүндө эмне айтууга болот? Таблеткаларды көргүңүз келеби? Мына бир нече таблеткалар.’ Анан ар бири кичинекей кутучаларды чыгарышты. «Кыскасы, - деди Фрэнсис, «биз «динамитке» минип жатабыз.'
Натыйжадагы макала Тур жарышынын реалдуулугун ачып, велоспорт тарыхына «Жолдун соттолгондору» деген ат менен кирди, бирок түпнуска макаланын баш аты кыйла прозалуураак: «Бир туугандар Пелисьелер жана алардын командалашы Виль таштап кетти'.
Боттеккия Турду оңой эле жеңип, Анринин оюндан баш тартуудагы чыныгы максаты, ал буга чейин мойнуна алган командалашы тарабынан ур-токмокко алынбаш үчүнбү деген суроону калтырды.
Бул сүрөт тартылгандан 11 жыл өткөндөн кийин Анри каза болуп, анын сүйүктүүсү атып өлтүрүлгөн. Ал урушуп жатып өз өмүрүнөн коркуп, тумбочкадагы тапанчаны алып, Турдун мурдагы жеңүүчүсүнө бурган.
Франсис болсо команданын директору катары ийгиликтүү карьерасынан ырахат алган, Жак Анкетиль өзүнүн ачылыштарынын арасында.
