Бул аэродинамикага көңүл буруп, Тур де Франстагы эң тар жеңишти жараткан велосипед продуктусу
Велосипед аэродинамикасынын концепциясы бул Скотт Clip-On Aerobars чыгарылганга чейин бар болчу - чабандестер диск дөңгөлөктөрүн, ло-про рамкаларын тандап алышчу жана ал тургай алып сатарлык түрдө аэро Dura-Ace 7300 AX топтору бар болчу. Бирок 1989-жылдын жай айына чейин пелотон акыры отуруп (же тагыраак айтканда, ылдый түшүрүп) жана тийиштүү эскертүү алган. Бул күн 23-июль жекшемби болчу жана бул Тур де Франстын акыркы этабы, Версальдан Парижге чейин жеке убакыт сынагы болчу.
Сары түстө француз Лоран Финьон, 50 секунд артка Грег ЛеМонд чыкты. L'Americain тапшырмасы Профессордун жеңиши оңой болбогондой көрүнгөн, бирок эмнегедир ЛеМонд 24,5 км аралыкты 58 секунд артка жылдырып, Турду тарыхтагы эң аз айырма менен утуп алды – сегиз секунд.
Лемонддун жеңишинин ачкычы анын революциялык Aerobars болду. "Идея Бун Леннондуку" дейт Скоттун вице-президенти Паскаль Дюкрот. Велосипед жарышчысы жана АКШнын тоо лыжа командасынын машыктыруучусу катары Бун тоо лыжачылары үчүн шамал туннелдерин сыноого катышкан жана аэродинамика маанилүү экенин түшүнгөн. Бун менен бирге инженер Чарли Френч биринчи Aerobar прототиптерин иштеп чыгууга жардам берген.’
Боору ооруйт, жоголгон кайгылуу
Бүгүнкү стандарттарга ылайык, Clip-On Aerobars айыл чарбага ылайыктуу көрүнөт. Учтары жасалма кыпчылып, көбүк чыканак таянычтары бар формадагы эритме түтүктөн жасалган, алар LeMond's Bottecchia TT велосипедине дээрлик жарым килограмм кошушту. Бирок Скоттун кийинки сыноолору Aerobars өз убагындагы алда канча алдыда болгонун көрсөттү."Шамал туннелинин сыноосу Aerobars 40 км аралыкта 90 секунддун тегерегинде үнөмдөгөнүн көрсөттү, бул ар кандай диск дөңгөлөктөрүнө же аэрошлемдерге караганда жакшыраак", - дейт азыр пенсиядагы француз. 'Буга чейин чабандестер убакыт сыноолорунда (анын ичинде Финьон 1989-жылы) "уй мүйүзү" барларын колдонушкан, бул аэробарлардын аэропозициясына карама-каршы келген.'
Ошентип, чач тарагычтар Финьондун ээринин жаралары же ат куйругу аны турга кетирет деп талашса да (Финьон аэротуулгадан да баш тарткан), көпчүлүк эксперттер ЛеМонддун колдорун бириктирип, тар позициясы айырмачылыкты жараткан дегенге кошулат. Бул суроо туулат, эмне үчүн Финьон окшош тилкелерди колдонгон эмес? "Ошол убакта велосипедчилердин алдыга умтулуусу байкалчу эмес жана башында эч бир жарышчы штангаларды сынап көргүсү келген эмес" дейт Дукро. «Экинчи жагынан, профессионал триатлончуларды ынандыруу оңой эле. Алардын көбү бул тилкелерди 1987-жылы колдонушкан [мисалы, Ironman легендасы Дэйв Скотт] жана велосипедди бөлүү убактысы кескин түрдө жакшыра баштаган. Ага триатлет боюнча бул жыйынтыктарды көрсөткөндөн кийин, Бун Грегди аэробарларды сынап көрүүгө көндүрө алды.'
Өзүнүн өмүр баянында Финьон «Биз жаш жана бейкапар болчубуз» деп ырастайт, анткени аэробарлар UCI эрежелерин «бүгүрүп», алар төртүнчү байланыш чекити – чыканактарды – ошол кездеги эрежелер үчөөнө гана уруксат берген: штангалар, педалдар жана ээр. Бирок, Дукро муну четке кагып, мындай дейт: "Башында UCI Aerobars унааларын жолдо да, убакытта да мыйзамдуу кылган, кийин экөөнө тең эмес, кийин аларды жөн гана убакыт сыноо үчүн мыйзамдуу кылып коюшкан.", жана жол велосипединин аэро тенденциясы тамыр алды. «Чекене версиясы [бул жердеги сүрөттө] болжол менен 70 долларга сатылды, ал эми 1990-жылы биз 100 000 саттык», - дейт Дукро. "Жалпысынан алар чоң ийгиликке жетишти жана мен Бун Леннон, Чарли Френч жана Грег ЛеМондду пионер катары көрсөтүштү деп ишенем." Ошондон бери бул тармак артка кайткан жок – албетте, арткы четтердин ламинардык аба агымын изилдөөдөн башка.
scott-sports.com
