Велосипедиңизди айдабай жүргөнүңүздө, башка адамдар велосипед тээп жатканы тууралуу тасмаларды көрүүдөн башка эмне кылсаңыз болот?
Менин бир актылуу пьесам, Пелотон 2012-жылдын январында Салфорддогу Лоури театрында премьерасы болуп, бир спектаклге созулган. Бул менин эксперименталдык театралдык компания өткөргөн сынакка катышуум эле жана ал күнүмдүк үй-бүлө башчысы жана анын орто жаштагы кризиси тууралуу баяндаган.
Чыккан велосипедчи, ал аялынын, балдарынын жана досторунун кадыр-баркын жана сый-урматын кайтарып алуу үчүн Этапе дю Турга кирүүнү чечет.
Машыгуу учурунда ага Турдун арбактары, анын ичинде турист-маршрутье Жюль Делоффре келет, ал 1908-жылкы жарышка өз алдынча катышып, ар бир этаптын аягында акробатикалык трюктарды жасап, керебети менен тактайынын акысын төлөгөн. 1923-жылдын жеңүүчүсү Анри Пелиссиер, анын жеке жашоосу, аялынын өзүн өзү өлтүрүүсүнөн тартып, жаш сүйгөнүнүн колунан өзүн өлтүрүүгө чейин, 10 бөлүктөн турган Netflix сериясын тартмак.
Баары бир, менин оюнум бузулду.
Калыстар муну жетишерлик «эксперименталдык» деп эсептебей, анын ордуна сыйлыкты казан кийген пакистандык гейге ыйгарышты, анын «оюну» негизинен анын үстүнө сакал үчүн көбүк сыйпоодон турган.
Бирок, кеп мына ушунда: эмне үчүн Анри Пелиссиер же профессионалдык жол велосипединин тарыхын чагылдырган башка түстүү, кемчиликтүү жана баатыр каармандар жөнүндө 10 бөлүктөн турган Netflix сериясы жок?
Үч кылымга созулган спорт үчүн аба ырайынын кескин өзгөрүшүнө байланыштуу укмуштуудай жерлерде орун алып, дайыма алмашып туруучу каармандар менен кара ниет адамдар катышкан спорт үчүн бул тууралуу мынчалык аз тасма тартылганы таң калыштуу.
Анын айрымдары велосипед тебүүнүн физикалык аракети менен байланыштуу – бул велодромдогу командалык куугунтук финалынан башка көрүнүш эмес.
Жолдо велосипед тебүүнү кызыктырган нерсе - башкы каармандар жана алардын азаптары, курмандыктары жана эголору.
Спортто Рокки франшизасы жетишпейт, бирок мистер Балбоа менен атаандаша турган чүпүрөктөрдү байытуу окуялары жетишсиз.
Велоспорт даректүү тасмаларынын ичинен «Тозоктогу жекшемби» эталон катары каралат.
Уильям Фотерингемдин жакында эле ушул эле аталыштагы китеби (минус А) импровизациянын жана пландаштыруунун, кокустуктун жана эсептөөнүн айкалышы жөнүндө кызыктуу түшүнүктү берет, бул Йорген Леттин 1976-жылдагы Париж-Рубенин чагылдыруусун, Фотерингемдин сөзү менен айтканда, "бардык убактагы эң мыкты велоспорт тасмасы" (жарышты даңазалаган тасманы даңазалаган китеп баш айлантуучу мета болсо да).
Бирок бул Леттин 1973-жылдагы Джиро д'Италия, Жылдыздар жана Суу ташыгычтар тууралуу даректүү тасмасы, анда велоспорт жарышындагы эң көрүнүктүү көрүнүштөрдүн бири, тегиз сахнада тыныгуу маалында режиссёр өзүнүн тепкичинен өтүп баратканда тартылган. микрофон – мотоциклдеги магнитофонго кабель аркылуу тиркелет! – пелотондун айланасында чабандестерди бири-бири менен маектешүүгө чакыруу.
Атаандашы ага бир нерсени өзгөртүү үчүн бир нерсе утуп бересизби деп сураганда, рухка кирбеген жалгыз чабандес - жарышта сүйүктүү Эдди Мерккс.
«Аны кемсинтишти – ал суроо менен алек болгусу келген жок», - деп түшүндүрөт Лет Фотерингемдин китебинде.
Мурунку даректүү тасмалар көптөн бери четке кагылган салттардын интимдик сүрөттөрүн берет.
Үйдөгүлөр 1962-жылы Голливуддун келечектеги легендасы Луис Малле режиссёру болгон Vive le Tour турунда сыра, спирт ичимдиктери же акыркы чара катары суу үчүн барды тинтишти.
Рейдерлер 1965-жылы Pour Un Maillot Jaune турунда жол жээгиндеги бассейнде салкындоо үчүн токтошот, анда режиссёр Клод Лелуш (кийинки жылы "Ун Хоммен" мамилеси үчүн эки Оскар алган) сюрреалдуу, эркин формадагы 30 мүнөттүк тасма. et Une Femme).
Бул эки тасма тең YouTube'да бар.
Чындыкты сактаба
Спортто даректүү тасмалар жакшы тартылганы менен, анын сулуулугуна жана мыкаачылыгына туура келген оригиналдуу драма жетишпейт.
Анын ордуна велосипед тебүү көбүнчө сүйүү, жоготуу жана кутулуу сыяктуу универсалдуу темалардын метафорасы катары колдонулат.
Булардын баары италиялык неореалистте бар жана туура, башкача айтканда, профессионал актерлорду же студияны көтөрө алган эмес, Велосипед уурулары.
Тифоси 1948-жылы Коппи менен Барталиге болгон ынтызарлыктын туу чокусунда тартылган тасма чындыгында велосипедин уурдап кеткенде жашоосу коркунучка кабылган жакыр билл-плакат жөнүндө.
Анын сүйкүмдүү кичинекей уулу Бруно менен коштолгон аны табуу аракети Римдеги ар бир велосипед экзистенциалдык караңгылыктын салмагын көтөргөн кинодогу эң чоң символикалык крест жортуулдарынын бири.
Карыгууга жетишүү - Breaking Away тасмасынын темасы, анын сценарийи 1979-жылы италиялык өспүрүм "Оскар" сыйлыгын алган америкалык өспүрүм жарышчы бардык нерселерге берилип кеткен.
Мен эң жакын досум экөөбүз аны көргөнү барганбыз, анын достук жана жоопкерчилик тууралуу турмуштук сабактары үчүн эмес, алдыдагы Котсволдс веложарышыбызга шыктануу үчүн.
Бул иштеди. Чатырдын акканына карабай саякат ийгиликтүү болду жана экөөбүз тең жалтырак жана италиялык бардык нерселерге жумшак жерди сактап калдык.
Бирок ретро стилиндеги укмуштуудай велосипед тебүү үчүн эки тасма атаандаштыктан (албетте чектелген) жогору турат.
Бири француз мультфильми, экинчиси бельгиялык мезгил комедиясы.
Belleville Rendez-Vous (2003) Тур де Франс маалында барымтага алынган Фаусто Коппиге таң калыштуу, бирок кокустан окшоштукка ээ жарыш велосипедчинин укмуштуудай акылга сыйбас окуясын баяндайт.
Андан соң 1920-жылдардагы Нью-Йоркко жеткирилет, ал жерде мафиялык кумар ойноочу жайда статикалык велосипедде педалдарды тебүүгө аргасыз болот.
Le Vélo de Ghislain Lambert (2001) 1970-жылдардын башында Бельгиянын жарыш айлампасына коюлган.
Деталдарга көңүл буруу (мезгилдеги велосипеддер, жүндөн токулган трикотаждар, булгаары колготкилер) кубаныч жана окуя (Мерккс ышкысы бар бактысыз ышкыбоздун жоруктары) мээримдүүлүк менен айтылат.
Бирок биз дагы эле Анри Пелиссиер жана анын кесиптештери "жолдогу соттолгондор" тууралуу акыркы тасманы күтүп жатабыз.
Ошентип, эгер кимдир-бирөө менин пьесамдын тасма укуктарын сатып алууну кааласа, Пелотон …
