Велосипедчи француз акыны, дипломат жана сыйлыкка татыган Anquetil өмүр баянынын автору менен маектешти, Жалгыз
Бул макала биринчи жолу Cyclist журналынын 77-санында жарык көргөн
Велосипедчи: Эмне үчүн Анкетильдин жашоосу велосипед сүйүүчүлөрүн кызыктырып келет?
Пол Фурнель: Анын жашоосу сериалдан да көп болгон. Ал абдан жакыр үй-бүлөдө төрөлгөн, бирок ал велосипедде ушунчалык таланттуу болгондуктан, бай, атактуу жана кызыктай болуп калган!
Кызык, мен ал пелотондун эрежелери менен жашаган эмес дегеним. Ал биринчилерден болуп акча жөнүндө, биринчилерден болуп допинг жөнүндө айткан.
Ал медаль алуу үчүн жарышкан жок, ал бизнесмен болчу, ал учурда абдан жаңы болчу.
Анын минүү стилине келсек, сиз аны велосипедде дароо тааный аласыз. Бүгүн пелотонду көргөндө бардык балдар аздыр-көптүр окшош көрүнөт, алардын баары шамал туннелинде үйрөнгөн позициясы бирдей.
Ал кезде андай эмес болчу.
Cyc: Анын окшоштугун дагы көрөбүзбү?
PF: Билбейм – бүгүнкү жарышчылар роботторго көбүрөөк окшош. Алардын мүнөзү бар, бирок аларды көрсөтүүгө болбойт.
Алардын кулагында начальниги [радиодо] жана компьютери рульда. Алар команданын нускамаларына жана ватттарына жараша иштеп жатышат.
Алар да өздөрүнө төлөнүүчү ролду ойношу керек. Бул чокуга чыгуунун башталышына чейин катуу айдаш керек, экинчиси чокудан бир нече километр алыстыкта өтүшү керек.
Алар бөтөн жерде болсо дагы, лидерди күтүү үчүн кайра чакырылышы мүмкүн. Алар жеңишке кам көрүшпөйт – алар белгилүү бир жумушту аткарганы үчүн акы алышат.
Эч кандай сюрприз жок. Бүгүнкү күндө бир гана сюрприз - лидерлердин бири ооруп калса же күтүлгөндөй иштебей калса.
Cyc: Анкетил өзүн допкер деп мойнуна алган. Бул аны кемчиликсиз кылат эмеспи?
PF: 1950-жылдары Анкетиль жарышка чыга баштаганда допинг колдонууга тыюу салынган эмес. Ал пелотондогу башка адамдардай эле амфетаминдерди ичип жаткан.
1960-жылдары алар допингге каршы эрежелерди киргизишкенде, ал: «Эмне үчүн? Ар бир адам муну жасап жатат.’ Бирок адамдар допингге маани беришпейт, анткени бул жерде биз дээрлик 60 жыл өттү жана жарышчылар дагы эле допинг колдонушат.
Өзгөчөлүктөрү ар кандай, бирок мотивация мурдагыдай эле.
Профессионалдык спорт ушундай. Ар бир адам жеңүүнү, эң ылдам болууну каалайт. Орусия өз спортчуларын допингден пайдаланып жатат; чоң бренддер спортчуларына допинг колдонууда.
Сиз [ал дүйнөлүк спорттук брендди атайт] Орусия кылып жаткан нерсени кыла албайт деп ойлойсузбу?
Cyc: Анкетилден бери сиз кайсы чабандестерди баалайсыз?
PF: Эдди Мерккс, албетте. Бирок жеңип жатканда да бир аз капа болду. Ал кийинки жарышта баарын кайра жасоого туура келерин түшүнүп, жеңүүчүлөрдүн кайгысын көтөрдү.
Мен Бернард Хинону чындап сүйчүмүн, ал француз болгону үчүн эмес – бул мага баары бир – бирок ал башкалардан башкача жарышканы үчүн.
Ал жарыш качан болорун чечти – ал Альпы же Пиреней тоолорун күткөн эмес. Жарыш анын шарты боюнча өттү.
Контадор да абдан кызыктуу жарышчы болчу, ал тоого чыкканда эле эмес, бардык жерде күрөшүп, чабуулга өтүп жатты.
Марко Пантани укмуштуудай болду. Атүгүл Крис Фрум да болгусу келгенде укмуштуудай боло алат.
Cyc: Anquetil, Жалгыз сиз «велосипедчинин туңгуюгу» жана ал «велосипеддин туткуну» деп атайсыз. Велосипедчилер эмне үчүн азап тартууну абдан жакшы көрүшөт?
PF: Мен велоспортту тандадым, анткени мен катаал спортту жакшы көрөм. Мага минип: "Ой, бул кыйын болду!"
Азыр мен өтө карып калдым, андыктан: "Оу, бүгүн күн ачык болду!" деп айтам. Жолдо жүрүү оңой. Жөн гана көтөрүлүүнү тандап, аны сизден күчтүү жигит менен жасаңыз.
Рахаттануунун бир бөлүгү - бул катаал. Азап тартканда ырахат бар. Бул мазохисттик – бул катуу ойногонду жакшы көргөн балдар үчүн спорт.
Ventoux же Colle delle Finestre сыяктуу бийиктиктерге чыгуу, албетте, укмуштуудай кыйын, бирок жекшемби күнү эртең менен сизден күчтүү досторуңуз менен жериңизди айланып өтө кыйын болсоңуз болот. Бирок андан ар дайым ырахат бар.
Ал эми ышкыбоз катары буттарым ооруса, ар дайым кийинки кафеге токтоп, сыра ичип алам.
Cyc: Сиз 1996-жылы француздук L'Humanite гезитинин турунда чагылдырылгансыз. Жазуучу Антуан Блондин да жарышты үзгүлтүксүз чагылдырып турган.
Адабият дүйнөсүндөгү инсандарды эмне кызыктырат?
PF: Тур - бул роман, анткени ал узак убакытка созулат, жерлер дайыма алмашып турат, анын ар кандай каармандары жана жагдайлары өзгөрөт.
Футбол оюну бул футбол оюну, бирок Гранд Тур драмалык жана абдан адабий. Жазуучуларды бокс гана кызыктырат, бирок бокс нукура болсо да, велосипед тебүү укмуштуу окуя.
Турду чагылдырып жатканыма абдан кубанычтамын, бирок күнүмдүк отчетторду кыска мөөнөттө тапшыруу мен адаттагы жазуу ыкмасынан такыр башкача болгон.
Мен атчандар менен сүйлөшкөндү жакшы көрчүмүн. Бүгүн ал толугу менен өзгөрдү – эгер Фрум мырза менен сүйлөшкүңүз келсе, анда 15 PR-кызматтан өтүшүңүз керек, андан кийин бактылуу болсоңуз, эки мүнөткө ээ болосуз.
Cyc: Башка китепте, Need For The Bike китебинде, сиз Венту тууралуу: "Сиз тоого чыгып жатасыз" деп айтасыз. Эмнени айткыңыз келди?
PF: Эч качан эки жолу бирдей болбойт. Бул абдан суук же шамалдуу же ысык ысык болушу мүмкүн. Анын репутациясы сизге да таасир этиши мүмкүн.
Чого чыгуунун окуялары маанилүү – алар сизге эмне болору тууралуу түшүнүк берет. Башыңызга кыйынчылык түшөрүн билесиз.
Мен эң жакшы көргөн ашууларымдын бири болгон Изоардка чыкканда, мен эмнени, кайда жана качан күтөөрүмдү билем – бул эсиңизден кайталап айта турган нерсе.
Бирок Ventoux андай иштебейт. Бул ар бир жолу башкача. Кайсы жерде өзүңүздү жаман сезериңизди билбейсиз.
Бул жакында болушу мүмкүн же Шалет Рейнарддан кийин болушу мүмкүн, эгер сизге каршы шамал болсо. Бул өзгөчө жер.
Cyc: In Need For The Bike сиз велосипедди "генийдин соккусу" катары сүрөттөп жатасыз. Сизде кандай велосипеддер бар?
PF: Велосипед – укмуштуудай нерсе. Менин беш-алты велосипедим бар. Мен жаңысын 10 жылда бир сатып алам.
Бир жыл мурун атам каза болуп, мен 16 жашымда Раймонд Полидорго велосипед курган ошол эле каркас куруучу тарабынан жасалган биринчи кадрды таптым.
Мен аны толугу менен калыбына келтирдим. Мен эң көп колдонгону – Лондондон сатып алганым, алардын 60 жылдык мааракесине карата чыгарылган Condor Moda титан алкагы.
Cyc: Ушул күндөрү велосипедге канча убакыт коротасыз?
PF: Кечээ менин 71-туулган күнүм болчу, андыктан уулум менен Париждин түштүк-батышындагы айылга 80 км велосипед басып келип, бистродо бүттүк.
Мен ай сайын досторумдун тобу менен минем. 25 км/саат ылдамдыкта төрт саат жүрөбүз жана ар дайым бистродо бүтөбүз.
Бирок мен көз айнегимдин айынан жамгыр жааса минбейм. Жаан жааганда сокур болуп калам.
Anquetil, Alone Pursuit Books тарабынан басылып чыккан
