Ла Пина легендарлуу велосипед куруучу Джованни Пинарелонун жашоосун белгилейт. Велосипедчи маршруттун татыктуу сый экенин тапты
Пинарелло Италиянын түндүгүндөгү Тревизо шаарында биринчи веложарыш марафонун өткөргөнүнө 19 жыл болду жана ошол убакыттын ичинде бул иш-чара гранфондодон да көп болуп калды. Ла Пина июлда толук дем алыш күндөрүн алып, 3500 катышуучуну камтыган велоспорт фестивалына айланды. Бирок анын чоңдугуна карабастан, ал үй-бүлөлүк иш бойдон калууда. Фаусто Пинарелло, компаниянын учурдагы жетекчиси жана негиздөөчүсү Жованнинин уулу ишемби күнкү жылынууну алып барат жана конокторго фабриканын айланасын көрсөтөт. Кийинчерээк анын эжеси Карла сыйлыктарды тапшырып, сөз сүйлөйт.
Иш-чаранын 2015-жылдагы чыгарылышы үй-бүлө үчүн өзгөчө оор, анткени бул Джованни каза болгондон бери биринчи жолу болуп саналат, ал 1953-жылы өзүнүн биринчи велосипед дүкөнүн ачып, 1996-жылы туулган күнүн белгилөө жана даңазалоо үчүн La Pina Granfondo демилгесин көтөргөн. ышкыбоз велосипединин негизги баалуулуктары: катышуу, урматтоо жана бөлүшүү. Быйылкы иш-чара ага арналган жана көптөгөн катышуучулар 1951-жылы Джиро д'Италияны акыркы киши болуп аяктаганда Джованни кийген кара түстөгү маглия неранын версияларын кийип жүрүшөт.
Жай, жай, тез, тез, жай
Мен Тревизонун борборундагы стартта тизилип жатканда, мен маглиа нераны өзүм "утуп алам" деп дароо эле түшүндүм. Администрациянын кандайдыр бир өзгөчөлүгү менен мен өзүмдү жеңишке жетишүүнү көздөгөн жарыш командаларынан турган баштапкы топко кирдим. Мен дал келүүчү комплекти менен ийкемдүү көрүнгөн италиялыктардын топторунун ортосунда калдым, алардын беттеринде багытталган мимикалар жана алардын үстүнкү түтүкчөлөрүндө жол маалыматы жазылган. Аба күндөн коргоочу кремдин жана күтүүнүн жыттанып жатат, бул менин нервимди тынчтандырууга эч кандай жардам бербейт.
Team Sky тобунан Дарио Каталдо жана Берни Эйселдин жардамы менен Фаусто Пинарелло иш-чараны 7де улантат.45. Бактыга жараша, биз Тревизонун көчөлөрүн, фрескаланган үйлөрдү жана портиктерди аралап баратканыбызда ылдамдык тынч, бирок шаар дубалдарынын сыртында жана Силе дарыясын басып өткөн көпүрөдөн өткөндө, жарыш топтору эффективдүү бөлүктөргө биригишет жана мен аны биле электе ылдамдык жогорулады. дээрлик 50км/саат.
Кызык, көпчүлүк эс алуучу катышуучулардан кийин олуттуу командалар чыгарылды, бул спорттук машыгууну өткөрүүнүн эң коопсуз жолу эместей сезилет, бирок ошентсе да мага жардам берет, анткени пелотон мени пан-
жалпак биринчи Тревизодон 20 км. Биз кээ бир атаандаш эмес топторду кармадык, алар мен кийинки 140 км аралыкты кармай алгыдай темпте жүрүп жатканын байкадым, андыктан бир топ жеңилдеп, жарыш тобунан чыгып, азыраак ылдамдыкта жүрдүм. төрт жолу кесүү ылдамдыгы.
Пиаве дарыясы эртең мененки күндүн нурунда жылтылдап турат, биз аны Colle di Guarda, 4 тарапты көздөй кесип өтөбүз. Орточо алганда 3,7% ды түзгөн 1 км бийиктикке чыгуу, бул күндүн көтөрүлүшүнө чейин ордер катары кызмат кылат. Биз токойлуу тоо этектерине жакындап баратабыз, бирок горизонтто доломиттердин кыйшайып чокулары үстөмдүк кылат – бул келечектеги азап-кайгынын күчтүү эскертүүсү.
Жолду бөлүшүү
Биз түндүк тарапты улантабыз жана Коммуна ди Сусеганага киргенде ландшафт шаар четинен айылга өзгөрөт, алива дарактары көтөрүлүүнүн башталышын белгилейт. Градиенттин өзгөрүшү менин жаңы ат минген өнөктөштөрүмдүн электрондук шаймандарынан улам бир нече ызы-чууларды жана ызы-чууларды жаратты жана мен топко кошулгандан бери үзгүлтүксүз болуп келген алардын толкунданган чатыры жүрөктүн согушу жогорулай баштаганда токтойт.
Кошумча аракетке карабастан, акыры иш-чарага эс ала баштадым. Атайын жарышчылар горизонтто жок болуп, шаардык Тревизонун ызы-чуусу артта калганда, атмосфера эң сонун күндөрдүн бирине айланды.
Мен Colle di Guarda тоосунун үстүндөгү тоо сызыгын бойлой тоголонуп баратам, бул аймактагы белгилүү Просекко жүзүмзарларынын укмуштуудай көрүнүшүн тартуулайт. Чокуга чыгуу көптөгөн чабандестерди бир кыйла тар мейкиндикке конденсациялады, ошондуктан мен андан кийинки ийри-буйру ылдыйда жеңилдеп жатам, бул акылга сыярлык ыкма болуп чыкты – мен жолдун четинде эңкейиште жаткан кишини бир топ күч менен өтүп кеттим. жол ысырап, тынчсызданган минип өнөктөштөрдүн тобу менен курчалган. Анын Ла Пинасы бүттү, бул мага этияттык менен айдоого сабак болду.
Биз Барбисано шаарына жетип келдик, ал укмуштуудай шаарга келип, ызылдап баратканда ойгонобуз. Биз өтүп бара жаткан кафелердин сыртында эспрессо ичкендердин ортосунда жергиликтүүлөр «Буона фортуна!» деп кыйкырып жатышат. Мен ала турган бардык ийгиликке муктажмын. Бүгүн эртең менен тостумдун үстүнөн маршруттук профилди шашылыш карап чыгуум Барбисанонун маршруттук профилдеги олуттуу бүдүрчөлөрдүн алдындагы акыркы жалпак баш калкалоочу жай экенин көрсөттү.
Пейзаж ого бетер катаалданууну улантууда, турак-жайлар азыр бырышталган жүзүмзарлардын, бактардын жана талаалардын арасында сейрек көрүнүшкө айланган. Мен өз тобум менен бирге 10 км бийиктикке көтөрүлүп, анан жай бара жаткан чабандестер менен коштолгон дөңсөөнү айланып чыгам. Бул Zuel di Qua тоосунун акыркы бөлүгү, 7,3 км бийиктикке чыгуу, эгерде бул 10% чач тактары болбосо, оңой эле башкарылчу.
Ушул этапта мен дагы эле аларды эч кандай ыңгайсыздыксыз айландыруу үчүн жетиштүү жаңымын, бирок мен көтөрүлүп бүткөндө биринчи тоют станциясын көрүү жакшы болот. Мен таң калыштуу даамдуу салями жана банан сэндвич жасап жатканымды көрүп, ага ылайыктуу түрдө май куюп, түз эле Сисон ди Вальмариного тик жана кууш ылдый түшүп, курс орто жана узун каттамдарга бөлүнөт.
Ушул убакка чейин чогуу жүргөн топ менен ушул жерден айрылдым. Алардын баары орто жолдо солго бурулат, а мен узак жолду жалгыз алдым.
Кылымдан бери – же мага ошондой көрүнөт – мен сол жагымдагы тоолордун түбүн бойлой жолду басып, алардан таптакыр качып кете алам деп үмүт кыла баштадым. Бирок, акырында, жол бурулуп, мен Пассо-сан-Болдо тоосуна чыгууга аргасыз болдум. Ал орто эсеп менен 7,5% түзгөн негизги 6 км тилкеге жеткенге чейин эки чокунун ортосунда бир нече километр түз майдаланып өтөт.
Жалкоолор Гравон дарыясынын жээгинде өтөт жана ритмге түшүү оңой, мен буга ыраазымын, анткени азыр эртең менен кеч болуп, температура жылып баратат. Мен алдыда чабандестерди айдай баштадым, алар эмне үчүн жайлады деп таң калам, бирок себеби жакында айкын болот. Менин алдымда жол асманды көздөй, беш түктүү туннелден өтүп баратат. Чабандестер бул туннелдерге кирип-чыгышат, горизонталдуу горизонталдык оюн сыяктуу, 11% марага чыгып кетүүгө жетишерлик жаңылыктар менен камсыз кылат.
Мен экинчи азыктандыруучу станцияга жыгылып, жыпар жыттуу сандарыма энергия топтогон сайын, таттуу жана даамдуу ойлоп табууларыма барган сайын ыраазымын. Бардык аялдамалар эстүүлүк менен бийиктиктердин чокусуна коюлуп, түшүүдө тамак-аштын сиңишине шарт түзүлдү. Тойгондон кийин көңүлүм көтөрүлүп, Пранолцка карай кең, шыпырылып түшүп, бир нече жеңил километрлерди басып өтүүгө жетиштим. Болдо тоодогу карагайлар ачык талааларга жана альп стилиндеги шалелерге орун бошотту. Жолду карап турганда, тоолор узун чөптөрдү аралап, чабандестер менен алек болуп, асфальттын тилкесин түзөт. Бул укмуштуу көрүнүш.
Эң кыйын короолор
Тричиана, Зоттиер жана Карве шаарларынан өтүп баратканда маршрут толкундай баштайт. Жергиликтүү тургундар чабандестерди колдоп жатышат, бирок мен Прадерадегого жакындаган сайын алар берген күчтөнүп жаткан толкундануу сезими басылып жатат. Бул 9 км бийиктиктин орточо 6,7%ы зыянсыз угулат, бирок узакка созулган участоктордо 17% жана борпоң жолдун бети жылтыратат.
Мен бурчтан айланып, алдыда кыргындын көрүнүшүн көргөнгө чейин, бак-дарактарды аралап, ийри-буйру бир тилкелүү жолдо жүрөм. Чабандестер Прадерадегонун ырайымсыз пандустарынын биринчисинде жеңилип, тар буттарын сунуп жолдун жээгинде отурушат. Башкалары велосипеддерин түртүп, тоголонуп калуу үчүн тиштүү механизмди таба алышпайт. Мен дагы бир жолу "Буона фортуна!" деген чакырыкты угуп, эң оңой шайманыма түшүп, өйдө көтөрүлүүгө кириштим.
Көп убакыт өткөндөн кийин, мен өзүмдү улантуу үчүн ар кандай биомеханикалык артыкчылыктарды изилдеп жаткандыктан, техниканын бардык шылтоолору ташталды. Мен жарым жолдо аттан түшө жаздадым, Гарминдин автопаузасынын тынымсыз сигналына көңүлүм чөгүп, мен дагы эле кыймылдап жатамбы же жокпу, чечүүгө аракет кылдым, бирок боорукер жергиликтүү адам тешилген суу бөтөлкөсүн шилтеп чуркап келди. Муздак спрей башымды жана артымды нымдап, көтөрүлүүнү аягына чыгаруу үчүн жетиштүү сергитип жатканда, мен "грази милле" деп дем алдым.
Саммиттин үчүнчү азыктандыруучу станциясы кооз айылдын жашыл жеринде жайгашкандыктан, мен сунуп, жеп-ичүү менен тыныгууну эң жакшы пайдаланам. Прадерадегого ийгиликтүү көтөрүлүшүм менен толукталып, толкунданып, мен анын узун ылдый түшүүсүнө кол салдым, анткени маршрут дагы бир жолу Тревизого карай ылдый бурулуп барат. Төмөндө аска-зоолорду кучактап турган укмуштуудай шыпырылган бурулуштар бар, алар алыскы аралыкта жаркыраган Пиав дарыясын көздөй чексиз көрүнүшү бар.
Бир аздан кийин 5,4 км бийиктиктеги тайыз болгон Комбайды басып өтүп, кайра педалдым, бирок, бактыга жараша, ал бат эле өтүп кетти жана мен мүмкүн болушунча тезирээк бийиктикке кайтып келем. Түшүм өрөөндүн капталын бойлоп, дагы жүзүмзарлардын жанынан Гуияга өтүп баратат, мен дагы үч атчан менен бирге шаарга келдим. Биз азыр Доломиттердин кучагынан тайып алдык, ошондуктан горизонт бир нече сааттан кийин биринчи жолу тегиздеп, бир атчанды темпти жогорулатууга үндөдү. Кийинки 10 км аралыкты бир заматта басып өтүп, бизди акыркы чокуга, Монтеллодогу Преса XIV жолуна салат.
Кыска, бирок 10% пандустар менен бул жерде мен басып өткөн аралык чындап эле белгилүү болуп, башкалар мени таштап кетишти. Мен акыркы тоют станциясын көргөнгө чейин дээрлик жарым саат бактарды жана фермаларды аралайм. Мындан ары тоого чыгууга болбойт жана айдаш үчүн болгону 20 км калды, андыктан уюштуруучулар кадимки жол кире менен катар шарап менен сыраны да сунушташат. Суук тийгенге азгырылса да, мен спирт ичимдиктерин таштаганым туура деп чечтим, анткени мен эс-учумда болсом да велосипед менен жүрүү жетиштүү эскиз болгондуктан, 5 км ылдый түшүп, марага 15 км жакындап калдым.
Тревизого жакындаган сайын айлана-чөйрө уламдан-улам шаарга айланып баратат жана азыр буттарымды кысып калбаш үчүн болгон күчүмдү жумшашым керек. Ла Пина маркасындагы мотоцикл жанымдан өтүп баратып, анын пилоту толкунданып артымды жаңсап, артыма карасам, 15 чабандес тобу келе жатканын көрүп, терең казып, артка бекем карманып, алар өтүп бара жатыптыр.
Мото бизди акыркы 5 км 40 км/саат менен коштоп, Тревизого ылдамдык менен жеткенде унааларды жолго чыгууга мажбурлайт. Акыр-аягы, кээ бир таштардын үстүнөн шылдырап, Тревизонун түндүк дарбазасы болгон Порта-Сан-Томмасодон өтүп баратканда ал сыйрылып кетет. Көрүнүп турган бүтүрүү баннери менен топ линия үчүн тыныгууда. Тревизого кайтып келүү үчүн тынымсыз спринт шымдын ордун толуктайт окшойт.
Мен кооптонуума карабай, маглия нерадан сактанганымды түшүнүп, жалпысынан талаанын ортосунан жана ортосунан аман-эсен аяктадым. Анан мен Джованни Пинарелло эстейм. Анын Жиродогу акыркы орду ага атак-даңк алып келди жана өзүнүн велосипед дүкөнүн ачуу үчүн акча алып келди, ал дүйнөдөгү эң престиждүү велосипеддердин бирине айланган. Балким, мен бир аз жайыраак кетишим керек болчу.
