Акыл-эси соо адам андан качкысы келген жерде, велоспортчу Балкалуу Адамды жакшы кабыл алат. Суроо: эмне үчүн?
Төмөнкү "азапка" шилтемелер спорттун контекстинде айтылган. Жарыштан же машыгуудан кийин душка туруштук бере албасаңыз, бул согуштун, оорунун, ачарчылыктын же жакырчылыктын курмандыгы сыяктуу азап тартканыңызды билдирбейт.
Велосипедчилер унчукпай кыйналышчу. Азыр биз бул тууралуу үйдүн төбөсүнөн ырдайбыз. Алсыздыктын ордуна, бул ардак белгиси. Strava сайтында "Азап чегип" алып, "Азап чеккен" видеолоруна жазылсаңыз же "Азап" аттуу жарышка катышсаңыз болот.
Белгилүү бренддердин бири атүгүл өзүнүн велоспорт клубу үчүн Ex Duris Gloria – "Азаптан даңк келет" деген ураанды кабыл алып, Оорунун Падышалары деп аталган китепти басып чыгарды.
Азап - азыр USP.
Сөзсүз түрдө биз ышкыбоздор азап жөнүндө эң чоң келишим түзөбүз. Адистер үчүн бул кеңседе дагы бир күн. 2013-жылы "Тур де Франсты" жамбаш сөөгү сынган соң бүтүргөнүм тууралуу Жерайнт Томас менен маектешкенимде, ал муну тост күйгүзгөндөй үндөдү.
Бул жетиштүү адилеттүү. Ал велосипед тебүү үчүн алты цифралык айлык акы төлөп жатат. Мага беш саат бою жамгырда жүргөнгө эч ким акча төлөбөйт. Оорум жөнүндө онтогонго укугум бар.
Өзүнүн 1978-жылы жарык көргөн «Рейдер» китебинде – жакында эле кайра басылып чыккан жана көптөр азаптын «Ыйык китеби» деп эсептешкен - жазуучу Тим Краббе голландиялык профессионал жана туристтик ардагер Герри Кнетеманнга: «Силер көбүрөөк азап чегишиңер керек, кир болушуңар керек. Сен эң чокусуна кутуга салып келишиң керек – бул үчүн биз сага төлөйбүз.’ (Бул Стивен Рош Ла-Планнын чокусуна кулагандан кийин кычкылтекке муктаж болуп, көзүн ирмеп гана байланыша алгандан он жыл мурун болгон.)
Кнетеманн – андан ары Дүйнө чемпиону боло турган – бир аз башкача көз карашта: «Жок, балдар, силер муну ынанымдуураак сүрөттөшүңөр керек». Бул, кыскача айтканда, азап кандайча сексуалдуу болуп калганын түшүндүрөт.
Чоң жарыштарды түз эфирде көрсөтүүгө чейинки күндөрдө күйөрмандар радио берүүлөргө жана гезиттердин билдирүүлөрүнө таянышчу. Комментарийлер жана журналисттер жолдо болуп жаткан окуяларды сүрөттөш үчүн көп учурда гипербола жана истерикага кайрылышчу. Чабандандын жүзү кыяматтык мааниге ээ болот.
Эң чоң спорт жазуучуларынын бири L'Equipe журналынын Антуан Блондин болчу, ал турдун 27 чыгарылышын чагылдырган жана ал жөнүндө Бернард Хино: Блондин үчүн эң жөнөкөй окуя маанилүү болуп калат. Ал аны көрүшү керек
жана бул тууралуу жаз. Ал Турдун статусун ага өзүнүн кэштерин берүү менен көтөрдү – бул жыл сайын жаңыланып туруу мифке айланды. Жарыш канчалык алдын ала айтылбасын, ал ага болгон кызыгуусун сактай алган.’
Жана, албетте, заманбап, жогорку технологиялык жетишкендиктерге, илимий жетишкендиктерге жана бүгүнкү пелотон жактырган "UCI Extreme Weather Protocol" алдында, ошол кездеги чабандестер чындап эле жапа чеккен.1914-жылы "Джиро д'Италияны" баштаган 81 кишинин сегизи гана аба ырайынын тынымсыз начардыгынан жана орточо узундугу 400 чакырымды түзгөн этаптардан улам тарыхтагы эң оор Гранд-турдун аягына чыгышкан.
Албетте, Брэдли Уиггинс 2015-жылдагы Саат рекордунун акыркы бир нече айлампасын "үрөй учурарлык, чындап эле азаптуу" деп атаган, бирок анын азабы андан мурун болгон лондондук Фредди Граббдыкынан азбы же азбы деп ким айта алат? 1914-жылкы Джирону 11 сааттык велосипед тебүүдөн кийин биринчи этапта таштап кеткен 44 атчынын бири ким болгон?
Өзүнүн өмүр баянында Крис Фрум өзүн «жазалоочу буфетте сугалак» деп сыпаттайт жана оору «мага дайыма чындыкты айткан досум» дейт.
Ачык нерсеге уруксат берүү - азап салыштырмалуу - мен велосипедде азап чегип келгем, бирок мен аны эч качан "дос" деп эсептеген эмесмин. Бул жөн гана өзүмдү катуу түрткөндүн кесепети - клуб дөбөсүнө чыккандан кийин кусуп кете жаздадым - же туңгуюк аба ырайына туруштук берүү. Португалиялык муссондун беш күндүк бороон-чапкынынан улам жүрөгүмдүн түпкүрүнө үңүлүп, велосипед тээп жүргөн күнгө нааладым.
Ридерде Тим Краббе Вентуга ар бир чыкканда эң бийикке жеткенине, ал эми Галл жана Меркс сыяктуулар медициналык жардамга муктаж болгонуна нааразы. Ал өзүн катуураак түртүшү керек эле, мен чындап эле тоомдун башында кусуп калсам керек. Бирок мындай субъективдүү термин болгондо, азап кантип аракеттин барометри боло алат?
Азаптын өз орду велосипед тебүүдө, бирок мен үчүн бул профессионалдардын эрдиктери аркылуу жашоонун жакшысы. Профессионал азап тартканда - Нибали көтөрүлүп баратканда же Канселлара түшүп, таш төшөлгөн дөңсөөнү түрткөндө - бул баарыбызга диванга байланган өлүмгө үмүт берет. Бул биздин баатырларыбыз да адам экенин көрсөтүп турат.
Азапты кандай аныктаганыбызга карабастан, велосипедчилердин ага чыдамкай болушунун бир себеби бар – бул аба ырайынын катаал шартында болобу, коркунучтуу бийиктикте же башка кыйынчылыктарда болобу. Бул заманбап жашоо бизди кандайча бузуку жана бузулган кылганына каршы чыккан түпкү көтөрүлүш.
Кайрадан «Ридерден» цитата келтире турган болсок: «Адамдар жамгырга ыраазычылыгын нымдап айтуунун ордуна, кол чатыр менен басып жүрүшөт. Жаратылыш - бул күндөрдүн талабы аз болгон кемпир, анын кооздугун колдонгусу келгендерге ал кызуу сыйлык берет.’
Башкача айтканда, анда-санда сыртка чыгып азап чегүү зыяны жок.
