Велосипедчи Франциянын түндүгүнө саякаттап, Түндүк тозогунун таш боор таштары менен күрөшүү үчүн эмне кылуу керектигин билүү үчүн барат
Менин жашоомдо велосипед тебүү күч колдонуучу спорт болгон эмес. Спринтте эч ким мени башы менен сүзгөн жок же бетиме бидон ыргыткан жок.
Анын ордуна, көпчүлүк чабандестердей, мен каалаган нерсе жылмакай болду, мейли ал суюктук педальдын соккусубу, каймактай жакшы аткарылган жылдыруу же эң сонун тегеректелген чач кычкач менен болсун.
Ооба, мен анда-санда буттарымды жана өпкөмдү чоң дөңсөөлөрдөн жазалайм, бирок велосипед тээп жүргөн убактымдын көбүндө дүйнө ашыкча күрөшпөй жылып өтөт.
Ишемби күнү түштөн кийин уйкулуу кичинекей француз кыштагын аралап саякаттап жүргөнүбүздө азыр так ошондой.
Уильям, Алекс экөөбүз бири-бирибизге эскертүү үчүн кээде люктун капкагын жаап, маектешип турабыз.
Асфальтада дөңгөлөктөрдүн үнү угулуп жатат, биз кесилишке карай жээктеп баратканда фрихабдын жумшак ызылдаган үнү, капталдагы көчөдөн ылдый ылдый ылдый серпилип баратканда жумшак арка… анан алар бизден 100 ярд алдыда, текши эмес жана ийилчээк.
Алардын айрымдары нымдуу жана жылтылдап турат, кээ бирлери көрүнбөйт, толугу менен ылай каптап турат. Биз таштарды басып калганы турабыз.
Маектешүү токтойт, биз катарга тизилип, темпти жогорулатып, терең дем алып, биринчи сокку келгенде эле эс алганга аракет кылабыз. Зордук-зомбулук башталат.
Рубенин романтикасы
Менин оюмча, биз профессионал болсок, кандай чабандес болорубуз тууралуу кыялдарыбыз бар.
Кээ бирлери Альп ашууларында сүзүп, Гранд Турда этапта жеңишке жетүүнү кыялданышат, ал эми башкалары 30 миль/саат ылдамдыктагы ар бир спринтти Елисей талаасында ылдамдыкка айлантышат.
Бирок мен үчүн жана менин салыштырмалуу жай каденциям үчүн, турбо машыктыруучуда же кыштын ызгаардуу соккон шамалында сүзүп бараткандагы кыялым ар дайым мен бир күнү паведен өтүп, балким жалгыз качып баратам деп элестетүү болчу. пелотондун калдыктары мени Рубейге чейин аңдып кетүүгө аракет кылышты (алардын куугандары бекер болмок, анткени биз түш көрүп жатабыз).
Кыскасы, мен ар дайым Жазгы Классиктердин, айрыкча Париж-Рубэнин таштарын мингим келчү.
Сиз эмнени каалап жатканыңыздан этият болушуңуз керек – өзгөчө ал жеткиликтүү болгондо. Лилль Лондондон Eurostar менен бир саат 20 мүнөттө жана сапар, жада калса, жума күнү кечинде, чындап эле стресстен алда канча эркин болушу мүмкүн эмес.
Уильям мени жана фотограф Полду вокзалдан тосуп алып, үйүнө алып барды да, ал бизди абдан күчтүү бельгиялык сыралардын (анын ичинде Эдди Меркстин эски командасына ылайык Малтени деп атаган өзүнүн да) тандоосу менен тааныштырды.).
15 жыл мурун Францияга көчүп барган ирландиялык катары ал акценттин эң фантастикалык конгломерациясына ээ.
Ал Лилге Рубей командасы менен континентте элиталык деңгээлде жарышууну көздөп келген, бирок дароо инженердик жумушка орношуп, ошондон бери көңүл ачуу үчүн жарышууда.
Ал азыр бош убактысында дем алыш күндөрү (эртең менен бизге кошула турган Алекс менен бирге) Паве велоспортун чуркатып, адамдарды Рубей менен Фландриядагы таш таштарды көрүүгө алып барат.
Ал учурда бир кыйла толук 'кросс-сезондун артында келе жатат жана сыра сырдуу жана сырдуу таасир этпегендей жарашыктуу көрүнөт.
Кечки тамак бышырып жатканда бир нече жумшарткандан кийин, мен алып келген велосипедди кайра чогултуп, стандарттуу дөңгөлөктөрдү четке кагып, Vision Arenberg 27c Vittoria Pave Evo менен толукталган кооз коробкалуу жээктерин чогултабыз. CG түтүкчөлөрү.
Ванналар башкаларга караганда бышык жана кармаш үчүн көбүрөөк, бирок алар ошондой эле таш таштардын соккусун бир аз жумшартууга жардам бериши керек жана мен бул жерде ала турган бардык жардамга муктаж болуп жатам деп ойлойм. эртең менен.
Түнкү жакшы уктагандан кийин, велосипеддер жана камера шаймандары Алекстин жубайынын Citroen Berlingo унаасына жүктөлөт. Биз түштүктү көздөй Гавелуй айылын көздөй баратабыз, ал жерден биз 2013-жылдагы Париж-Рубей маршрутунун акыркы 70-иш милясын (106 км) ээрчийбиз (чыныгы жарыш сааты дээрлик 260 кмге чейин созулат), буга чейин асфальттын 18 бөлүгүн алып барабыз. биз Рубей велодромуна барабыз.
Алардын кимиси быйылкы жылы таштарды биринчи жолу чечип жатат, анткени алардын кышы биздикиндей азаптуу болду, бирок ал дагы эле галош менен леггинстерди актоо үчүн жетиштүү суук.
Ыкчам релиздерди жана суу бөтөлкөлөрү менен скрипка менен алектенип жатып, чындыгында абдан тынчсызданып жатканымды түшүндүм. Арык дөңгөлөктөрдү (27c же жокпу, алар дагы эле арык көрүнөт) таш таштардын үстүнөн айдап, тик туруп калуу идеясы бир заматта өтө коркунучтуу көрүнөт.
Кыска шым кийип, көк велосипедимди ата-энемдин бакчасынын узундугуна жетелегенден бери биринчи жолу (басмадан баштап, бассейнди тегеретип, алма дарагынан качып, тосмону көздөй түртүңүз) аягында) Мен велосипед тебүү жана тик туруу жөндөмдүүлүгүм үчүн чындап тынчсызданам.
Эгер менин велосипед башкаруу көндүмдөрүм жетишсиз болсочу? Мен жыгылып калсамчы? Кайра бара албасамчы? Ушунчалык шектенүү.
Бактыга жараша, план алгач жеңилирээк тилке менен күрөшүү, бирок биз аны көздөй ылдый баратканда ылай суу деңизине туш болобуз.
Адатта бул процессти токтотпосо да, эгер баарыбыз ачык күрөң түстө болсок, сүрөттөрдү бир аз бузуп коюшу мүмкүн.
Ошентип, биз асфальттын экинчи бөлүгүнө баратабыз, бул алардын эң коркунучтуусу – Труе д’Аренберг.
Траншея согушу
Азыр чындап толкунданып жатам. Менин биринчи даамым (сөзмө-сөз эмес) Аренберг токою аркылуу атактуу, толук, беш жылдыздуу тилке болот.
Бул бөлүк 1950-60-жылдары профессионал жарышка катышып, ошондой эле токойдун түбүндө жайгашкан шахтада иштеген Жан Стаблински тарабынан сунушталган бөлүм.
Аренберг траншеясы Париж-Рубэнин биринчи чоң сыноосу катары каралат жана профессионалдар ага 60-70км/саат ылдамдыкта эңкейиште жакындашат.
Уоллердин четиндеги кендин калдыктарынын жанынан өтүп бара жатып, андай ылдамдыкты такыр жасай албай жатабыз, бирок мен дагы эле өтө тез бараткандай сезем.
«Тырмактарды эркин кармоого аракет кылыңыз, - дейт Уильям. ‘Тамчыларда же кайчылаш тилкеде кал. Капюшон эмес.' Мен башымды ийкеп, колумду бошотконго аракет кылам.
Франциянын калган бөлүгүндөгү кенен ачык горизонттордон кийин бул кууш, алдын ала корридордун токойго карай караңгылыкты көздөй багыт алган клаустрофобиялык сезилет жана дарактардын ортосундагы 2,4 км өтмөк жебе түз болсо да, ал ошондой эле көрүнөт. эч качан бүтпөс.
Кире бериште жол кыймылын токтотуу үчүн тосмо бар, андыктан биз аягына чейин кысып, анан таштарга секиришибиз керек.
Велосипед ошол замат менин астымда өзүнчө жашоону алып жаткандай сезилет жана мен өзүмдү тепкилеп жаткандай сезем.
Мен түз эле жолдун таажысын көздөй жатам, ал жерде ал жылмакайраак болушу керек, бирок ал тар жана түйүндүү жипте велосипед тээп бараткандай сезилет.
Инстинкт жана коркуу мени дөңгөлөктүн бир бутунун алдындагы таштарды кароого аракет кылат, бирок бул аралыкта көз карашым ушунчалык бүдөмүк болгондуктан, өйдө жана алдыга караганга аргасыз болдум.
Өнөр жайлык "Тозокко кош келиңиз" деген баннер сыяктуу таштарды аралап өткөн, көрүнүктүү металл көпүрөнүн астына бара жатканыбызда, мен кантип уланарымды билбей турам.
Велосипед ары-бери секирип баратканда өзүмдү жүргүнчүдөй сезем, башым ызы-чуу болуп, уруп-сабоодон улам бүдөмүк болуп, бирок короодо болгон сайын коркуу сезими менен чыңалганыма карабай, жыгылган жокмун. ошентсе да, мен бир аз эс алып, алдыга умтулганга аракет кылам.
Уильям жанымдан өтүп, "Чоңураак шайман колдонгула" деп кыйкырып жатат, бул менин колума жана колума кол салуу болуп, ушул убакка чейин буттарым жана педал тебүү жөнүндө ойлогон да эмесмин.
Мен анын айткандарын кылып, каденсимди жайлатыш үчүн тиштүү бөлүктөрдү алмаштырууга аракет кылам, бирок бул да коркунучтуу түш, анткени темирлер ушунчалык секирип, тормоздун артындагы кичинекей рычагды таба албай жатам.
Мен тамчыларды кармап, сөөмөйүм менен жырткычтык менен бычактап жаткандай окшоймун – бул бороондо кайыкка ийне сайганга окшош.
Акырында рычагды таап, түрткөнүмдө да, какофониядагы назик чыкылдатууларды уга албай тургандыктан, канча тиштүү тиштерин алмаштырганымды билбейм.
2 400 метрдин аягында колдорум толугу менен сорулуп бүттү жана титирөөдөн колдорум ызылдап укпай калды.
Суукка карабай мен да аракеттен кайнап жатам. Бир аздан кийин мээмдин кулагымдын тешиктери чыгып кетпегенин текшерүү үчүн биз бактылуу жылмакай жол менен кийинки бөлүккө жөнөдүк жана мен жылмайып, мен аман калган нерсенин жиндилиги жөнүндө толкунданып сүйлөшүп жатканымды көрдүм.
Кийинки бөлүм, Понт Гибус, анын атактуу бузулган көпүрөсү, беш жыл жок болгондон кийин 2013-жылы кайра киргизилген.
Аренбергден аман калгандан кийин, бул төрт жылдыздуу бөлүм дээрлик башкара тургандай сезилет жана мен ага көбүрөөк ишеним жана ылдамдык менен чабуул коём.
Кемберлер жана чөгүүлөр айрым жерлерде жапайы, бирок мен ырахат алам – ооба, чындыгында бул бөлүмдү көрүп жатам.
Жолдо дагы бир аз тыныгуу, анан сүт кислотасы азайып баратканда, биз башка тилкеге чумкуйбуз.
Арткы дөңгөлөгүм коркунучтуу түрдө ага кирип баратат жана караңгы, айдоо талааларды аралап чыкканыбызда бул сектордун тротуарын көбүнчө калың былжырлуу баткак каптап калат.
Велоспорт күйөрмандарынын тобу Les Amis de Roubaix таштарды карап, чындап эле катуу бузулган участокторду оңдошот, бирок жылдын көпчүлүк бөлүгүндө брусчаткалардын бирден-бир жер иштетүүчүлөрү тракторлору жана чиркегичтери участокторду калыптандырган жергиликтүү дыйкандар. алардын күнүмдүк иш учурунда pavé - бул жерде таажы курчутуп, ал жерде бир же эки чуңкурду жыртып.
Жылдын ушул маалында айыл чарба транспорту табигый түрдө ылай менен кошо келет, бул кээ бир тешиктерди толтуруунун пайдасы бар, бирок, мен байкагандай, ылай да тартууну кыйындатат.
Уильям мага эң жаман нерсе - ылайлуу тилкеден жээкке өтүүгө аракет кылуу - педаль тепкенди токтотпоңуз дейт. Ары-бери тайып бара жатканыңызда да, ийиктерди буруп, аны түртүүгө аракет кылыңыз.
Таң атканда буттарым жакшы экенин түшүнүп, ар бир бөлүм сайын өзүмдүн ишенимим күчөп баратат.
Мен ар кандай булчуңдарга ооруну жөнөтүү үчүн колумду тамчыдан чокуга (бирок капюшонго эмес) тез-тез которууну үйрөнүп жатам жана азыр мен дагы бир топ эркинмин, бул жардам берет.
Таштардын чокуларынан темп менен жылып өтүү абдан канааттандырарлык нерсе бар. Ар бир сокку ылдамдыкты бир аз азайтат, андыктан мен аны менен ар бир педалды сүзгөн сайын алдыга айдап күрөшүү керек.
Баштан соккон шамалга каршы күрөштүн убаракерчилиги сыяктуу, бирок тротуардын ар бир бөлүгү салыштырмалуу кыска экенин жана күч-аракеттин чектүү болорун билсеңиз, өзүңүздү бир аз тереңирээк түртсөңүз болот.
Акыркы толкун
"Сиз тигил жактагы кызыл ферманы көрүп жатасызбы?" дейт Алекс. "Муну менен Монс-ан-Певеле бүттү."
Бул жакшы жаңылык эмес, анткени а) Монс-ан-Певеле беш жылдыздуу секторлордон турган биздин үчилтиктин экинчиси болот, жана б) кызыл ферма тынчсыздандырарлык деңгээлде алыс көрүнөт.
3 000 метрде бул бир гана катаал эмес (бул жерде Discovery Channel командасынын мүчөсү Джордж Хинкапи 2006-жылы айры рулду сүзүп алып, катуу кулап түшкөн жер) эмес, ошондой эле эң узун участоктордун бири жана мен ошол жерде сезем. Мен кыргындан сызык тандоого аракет кылып секиргенимде, чарчадым.
Күндүз брусчатка тебүүнү үйрөнүү үчүн көп нерв энергиямды сарптадым жана мурунку бөлүктөрдүн кээ бирлеринде колум, колдорум жана далыларым (мен эмес) чыңалгандыктан Адатта, сапарга чыгуу жөнүндө тынчсыздана берем) баары баасын төлөй башташат.
Албетте, бул курч чөйрө, анткени алсыраган сайын, ошончолук жабышууга муктаж болом.
Белгилей кетчү нерсе, менде кайсы сызык эң коркунучтуу болсо, ошону тандап алуу люкс болгонуна карабастан, Париж-Рубей жарышындагы көпчүлүк чабандестер мынчалык бактылуу болбойт.
Алар позицияга умтулушат, дөңгөлөктү кармап калуу же кырсыктан качуу үчүн ары-бери секирүү керек, же андан да жаманы, жөн гана турган жеринде калууга жана башына түшкөн коркунучтуу түш менен күрөшүүгө аргасыз болушат.
Биз күн өткөн сайын, Алекс менен Уильям түбөлүккө "Тур бул бөлүмдү колдонгондо Фрэнк Шлек жака сөөгүн сындырды" же "Ошол жерде Чаванел кулап түштү" деген сыяктуу сөздөрдү айтып жатышкандай.
Бул мени сергек кармап турган, бирок алар: "Бул жерде Канселлара кол салган" жана "Бул бөлүмдөгү жарышты Бунен жеңди" деген сыяктуу сөздөрдү айтышат, бул мени бир аз тереңирээк казууга шыктандырат.
Кээде Уильям менен Алекс да: "Бул кийинки бөлүм өйдө жакта башталат" же "Чыгып кеткендиктен мага бул жагымсыз" деген сыяктуу жорумдарды айтышат.
Бул мени эч качан таң калтырбай койбойт, анткени айланамды караган сайын түндүк Франциянын талаалары горизонтко карай ылакап куймактай созулуп жаткандай сезилет.
Бедфордшир адырлуу эмес, бирок ага салыштырмалуу ал Пиренейдей сезилет. Биз күнү бою жолуккан эң чоң дөңсөөлөр бул автомаршруттардагы көпүрөлөр, бирок мен күндүн аягында Garminымды текшергенимде 700 футтан ашканыбызды байкадым.
Бул чаташып, таштардын үстүнөн өйдө-ылдый секиргендердин бардыгын кошуп койду деп ойлой алам.
Адилеттүүлүк үчүн мен да баш аламандыкта турам, анткени Рубейге барчу жол түз жана туура эмес. Тескерисинче, тротуардын ар кандай бөлүктөрүн алуу үчүн алдыга-артка, чыгышты андан кийин батышты карай өрүп жатабыз.
Бүгүн, бактыга жараша, шамал жок, бирок бар болсо, мен эч качан кайсы тараптан келерин боолголоп алмак эмесмин. Автоунаа - бул француз бейпилдигинин таң калыштуу аралашмасы, таш ташыган мыкаачылык.
Бул Гордон Рэмсейдин үзгүлтүккө учуратып, ар кимди жемелеп жаткан "The Great British Bake Off" тасмасынын назик эпизодун көрүп жаткандай.
Ант берем, анткени биз оң колду сүзгөнүбүздө бир аз ылдам ийилип, алдыңкы дөңгөлөгүм таажыдан чыгып, астымдан бүктөлүп кала жаздады.
Ийгиликке караганда, велосипед тик турат, бирок жүрөгүмдүн согушуна жардам бербейт.
Кээ бир участоктордо чындап баткак бар жана мен Аренбергтин абалы жакшы экенин түшүнө баштадым, себеби ал жол кыймылы үчүн жабык.
Берлинго далилдеп тургандай, баары бир бул бөлүмдөрдүн көбүнөн өзүңүздүн унааңызды алып кетүүнү каалайсыз; анын асты түбүнө түшкөндө таштардан учкун чыгат. Кызык, Алекстин аялы бул эмне үчүн колдонулуп жатканын билеби?
Учурда ылайга шыбаланган велосипеддер күндүз да катуу соккуга учурады. Башында чынжырчанын чапканын угуу жана рамканын урганын сезүү коркунучтуу, бирок мен ага көнүп калдым. Мурда тоо велосипеддерин жумшак мамиле кылчумун.
Акыркы беш жылдыздуу бөлүк - Carrefour de l'Arbre жана биз тротуардан секирип баштаганда мен абдан кыйналып жатам.
Караңдуу узун түз сызыктар менен өзгөчөлүктөр жок талаалар менен чындыгында жашынууга жер жок жана мен өзүмдү коркунучтуу сезем, анткени ар бир люмпендин титирөөсү ансыз да ооруп жаткан булчуңдарда резонанс жаратат.
Биз жалгыз 90° бурчка бурулабыз, акырында суулуу күн батып баратканда булуттарды жарып өтөт.
Анан мен горизонтто турган атактуу жалгыз тилкеге карап турам, анын бир аз жакындашын жана катуу соккунун токтошун абдан каалап жатам.
Чынымды айтсам, ошол 2,100 метр мен велосипед тепкен бардык тик чыгуулар сыяктуу бир аз кыйшайган жана акырына жеткенде рульдун айланасынан манжаларымды ачууга аракет кылганым ооруп жатат.
"Түндүк тозогу" деген аталыш чындыгында Экинчи Дүйнөлүк Согуштан кийин талкаланган түндүк француз пейзажынын пайда болушунан келип чыккан, бирок аны 260-так километр аралыкты эң жогорку темп менен басып өтүүгө туура келген ар бир профессионал үчүн бул керек. чындап эле гадеске түшкөндөй сезилет.
Жолдун бир жагынан экинчи жагына секирүү жана бурчтардын чокуларындагы жалпак тилкелерди колдонуу менен асфальттын акыркы чыныгы бөлүгүн бир аз жеңилдетсе болот, бирок бул бир аз күч-аракетти талап кылат жана мен да кээде байкап турушум керек. трафиктин биттери (башка бөлүмдөрдөн айырмаланып).
Андан кийин бул жөн эле Велодромду көздөй узун түз проспекти менен ылдый Рубейге чуркоо.
Эгер сиз 2010-жылы Фабиан Канселлара кууган Йохан Вансуммерен сыяктуу жалгыз качкан болсоңуз жана аңчылыкка туш болгон болсоңуз, анда бул созулуу түбөлүккө созулгандай сезилиши мүмкүн.
Бирок мен бир күндүк жарыштын өзүн өзү камтыган, жеңүүчү-баарын ала турган мүнөзүн жакшы көрөм. Консервативдик тактикага орун жок – атак-даңкка умтулуу үчүн өзүңүздү көмүшүңүз керек, анткени күн чыкканда
түшүп кетсе, кимдир бирөө жеңет.
Мындай милдеттенме туура акыркы гүлдөш менен сыйланышы керек жана Париж-Рубей аны алат. Велодром ошол таштардан кийин абдан жылмакай көрүнөт, бирок бул фантастикалык финал.
Мен банкинг менен алектенгениме бир аз убакыт болду жана бул абдан тик көрүнөт, бирок бул кызыктуу жана кандайдыр бир жол менен чарчаган буттарыбызды сызыкка бир аз спринт кылып ийдик.
Мен ар бир олуттуу атчандарды Франциянын түндүгүндөгү ылайлуу, коркунучтуу, зордук-зомбулуктуу, байыркы айыл чарба жолдоруна барып көрүүгө чакырам.
Бул уникалдуу тажрыйба жана Турмалет же Ventoux сыяктуу тизмеңизде болушу керек.
Мен таш тээп жүргөндү канчалык жакшы көрчүмүн? Муну мындай кой – мен бул жерде муну жазып отурганда манжаларым дагы эле катуу ооруп жаткандыктан, колумду муштум кылып түйүп алуу чындап аракет кылып жатат.
Анын азабы дагы деле байкаларлык жаңы… жана мен артка кайтууну чыдай албайм.
