Каспий аркылуу жүк ташуучу кеме жана боз үйдө түн. Джош Борбор Азиядагы биринчи "Стандарга" сапарын улантууда
Каспий деңизи аркылуу үч күндүк саякатыбыз көп эсимде жок жана менде эки грузиялык поезддин айдоочусуна ыраазычылык билдирем, анткени алар тооктун тоңуп калган 20 вагону менен башка жүргүнчүлөр эле.
Билет алуу, буюмдарыбызды жыйноо, портко, бажыдан өтүү жана кемеге түшүү аракетибиз менен, эгер кокустук болсо, баары жакшы башталды. Баку-Актау рейси боюнча эч кандай маалымат түшө электиги, билет кассасы шаардан 20 км алыстыкта бир багытта (ал эми порт 70 км алыстыкта) жана башка жактан ээрчибегендигибиз. Азербайжанда турист катары каттоо процессин талап кылган, ошондуктан депортациялануу коркунучу бар, баары чечиле турган көйгөйлөр болгон.
Күн чыкканда ойгонуу жана ээн кемеден пайдаланып, мачталарга чыгуу, мотор бөлмөлөрүн изилдөө жана Титаникти реконструкциялоо менен бирге менин эсимде позитивдүү маанай сакталат.
Жок, грузиялык поезддин машинисттери палубада велосипедибизди тазалап жатканыбызды көрүп, бизди вагондоруна чакырганда, иш ылдый жагына бурулду. Үйдө жасалган чатнилер жана эскирген нандар жок дегенде даамдуу болчу, бирок үйдө жасалган шарап азыраак. Үйдө жасалган "ЧаЧа" - Грузияда болгондордун баары жакшы биле турган самогондуу суусундук пайда болгондон кийин, согуш бүттү. Грузиндер бизди (менин шеригим Роб, мен жана тандемде турган бристолиялык жубайлар) алардын асыранды ичимдик өнөктөштөрү кылып алышкан жана биз ичкенбиз.
‘Эта толко шест'дысят, ' Бул болгону алтымыш (пайыз) дегени эсимде, бөтөлкө сунуп жатып. Көп өтпөй кокусунан деңиз оорусу пайда болду, мен ишенем, бирок мен ишенем, кийинки элес – казакстандык аскер кызматкери биздин кабинада төшөгүмдүн үстүндө туруп, эч кандай көлөмдүү же намыссыздык менен паспортумду көрүүнү талап кылып жатат. Мен кичинекей терезеден караңгы көздөрүм менен карасам, тосмолордун, мамылардын жана бажы имараттарынын ары жагында, бош асмандын жана жылаңач күндүн астында эч нерсе жок болчу.
Кийинки он күндүн ичинде Казакстандын түштүк-батышындагы жана Өзбекстандын түндүгүндөгү чөлдүү-талаалуу талаада мен келгенге чейин элестете албай кыйналган пейзажды баштан өткөрдүм. Тоолор менен жунглилер менин эки жагынан болгон жөнөкөй тажрыйбаларым менен элестете тургандай көрүндү, ал тургай кийинчерээк бул жетишсиздик даражасына чейин. Бирок ал жерде, Венгриядан Монголияга чейинки курдай созулган ички Евразиянын кең аймактарында ушунчалык боштуктун жери бар эле, мен аны мен көргөн башка эч нерсеге салыштыра албайм.
Биз мунайга бай жээктеги Актау шаарынан чыгышты көздөй Мангыстау чөлү деп аталган чөлкөм аркылуу чыгып, бир же андан көп күн бою кызык аска түзүлүштөрү жана көптөгөн жаныбарлар – төөлөр, жапайы жаныбарлар көңүлүбүздү бурдук. аттар, ал тургай, фламинго - сугаруучу тешиктердин ортосунда кадамдарды жасоо. Бирок биз чыгышты көздөй жылган сайын түздүктөр акырындык менен түздөп, жол түздөп, айбандар азайып, биз жашоо менен болгон бирден-бир флиртибиз - анда-санда өтүп бара жаткан жүк ташуучу унаалар жана алардын адаттагы дүлөй мүйүздөрү, же андан да азыраак поезддер.; узун, жай жана ритмдүү, жолго түз параллелдүү жебедей түз сызыкта талаа аркылуу өтүшөт.
Ар бир элүү-жүз километр сайын горизонтто имарат пайда болуп, акыры анын эшигине жеткенде – бир нерсе көрүнүп тургандыктан, бул анын жакын экенин билдирбейт – бизди эмне менен тосуп алышты. Орто Азиядагы тааныш мекемеге айлануу: Ээнси да, адамы да жок, жапыз үстөлдөр жана көгөрүп калган отургучтар менен примитивдүү жабдылган, үч негизги “Стан” тамактарынын (палоо, манты же лагман – ар бири табитти ачкан) бири менен жабдылган эски имарат. алар угулат) жана менчик ээси катары иш алып барган жубайлардын эки жарымынын бирөөнө ээ.
Бактыга жараша, кара, канттуу жана сүтсүз чай берүү да Чайхана (чайхана) деп аталган бул мекемелердин шарты болуп саналат, ошондуктан бирөөнү көрүү дайыма толкундануу менен кабыл алынган. Эртең мененки тамакка жана кечки тамакка же тез бышырылган кесмеден же макарондон жасалган кубик татымал кошулган тамак-ашты бөлүштүрүү керек болгондуктан, түшкү тамактануу маалында жогоруда айтылган кулинардык ырахаттарга катуу берилип, чындыгында аларды жактыра баштадык. Бирок гигиеналык эрежелер али дүйнөнүн булуң-бурчуна жете элек, электр жарыгы же суусу жок болгондуктан, кыска мөөнөттүү тойгондон ырахат алуу ичеги-карындын узакка созулган ар кандай оорусуна алып келген – бул көйгөй мени Борбордук Азиянын көпчүлүк аймактарында кыйнаган. жок дегенде Индия менен Кытайдын келе жаткан чабуулдарына ичимди катуулаттым.
Казак-өзбек бажы бекети Казакстандын Бейнеу шаарынан чыгып кеткенден 200 км өткөндөн кийин пайда болгон жана анын кызматкерлери кирешелүүлөргө төлөп жаткан текшерүүлөр боюнча биз алган алдын ала эскертүүлөр үч саатка созулган таңгактарды ачуу жана кайра таңгактоо учурунда кыжырдануу менен тастыкталды. форма кийген жумушка татыктуу адамдардын заказдары. Өзбекстанда кара базар өкүм сүрүп, ошого жараша дарбазада биздин АКШ долларына алмаштыруу үчүн купюра салынган каптар менен куралданган катаал жүздүү аялдар күтүп турган. Жүз долларлык купюра өз жолуна түштү жана өкмөттүн инфляцияны жогору номинацияланган ноталар менен жөнгө салуудан баш тартуусунун аркасында, биздикине жараксыз накталай акчалар кайра келди. Бирок өлкө боюнча жалпысынан эки банкомат бар болгондуктан, баштыктарыбызды толтуруудан башка аргабыз жок болчу, анткени аны кесип өтүү дагы үч жумага созулат.
Өзбекстан жөн эле батыштан чыгышты көздөй саякаттаган дээрлик кутулгус өлкө болбогондор үчүн келүүнүн негизги себеби - анын мурунку хандарынын архитектуралык кереметтерине таң калуу жана бул жерде өзүн жоготуу. Хива, Бухара жана Самаркандда Жибек Жолунун романтикасы. Биз, албетте, мурунку экөө түз каттамда болгонунан максималдуу пайдаланып, Самарканддын көгүлтүр мунараларын жана күмбөздөрүн көрүү үчүн катаал айырбашталган такси менен бир тарапка саякаттоого уруксат алдык.
Ушул түстүү, турмуштук жана байыркы оазистердин ортосу, анда-санда чайхана же май куюучу станциялар менен тынымсыз узун кумдуу, кумдуу таштандылар менен мурункулардын уландысы эле. Биз түштүктү көздөй барган сайын температура тынымсыз жогорулай баштады жана колубузда жана буттарыбызда биринчи сүйүктүү күйүүчү сызыктар пайда боло баштады. 190 чакырымдан ашык жол басып өткөн өзгөчө узун шамалдуу күндөн кийин суу сурап келгенибизден кийин бизди үч койчу үй-бүлөдөн турган боз үй лагеринде тосуп алышты.
Макарон бышырып, бир-эки тамеки тараткандан кийин (тамеки тартпаган адам болсо да, тамеки тартуу жөнөкөй, арзан жана жалпыга таанымал ыкма. достугун сунуштоо үчүн), уктоо убагы жакында келди.
Биздин боз үйүбүздө ким бар экенин айтуу кыйын эле, бирок үч муун, албетте, тынч уктаган наристелерден коңурук тарткан чоң аталарга чейин камтылган жана бизге 8ге жакын дененин ортосунда эки мейкиндикти көрсөтүштү. жууркандардын арасында. Чоң кишилер бир нече акыркы жумуштарды аткарышты, акыркы адам күнүн бүтүргөн адам бутунун учу менен уктаар алдында май лампаны унчукпай өчүрдү. Эшик түнү бою ачык болуп, дубалдарды түзгөн жаныбарлардын терилеринин бир түрмөктөрү да тартылып, чыканагынан тирелип турса, чөлдүн аркы өйүзүндө панорамалык көрүнүш калтырылган. Жел салкын, асман ачык жана эки үй ээси ортосундагы акыркы бир маектешүүнүн үнү мени уктап жиберди.
Бир нече күндөн кийин бизге легендарлуу Памир шоссе жолу менен өтүү үчүн чек арасын кесип өтүүгө туура келген Тажикстандын жарым автономиялуу аймагы болгон Тоолуу Бадахшан чет элдиктер үчүн жабылганы тууралуу кабар алдык. Бир катар өлкөлөр, анын ичинде Орусия, Казакстан, Грузия жана Тажикстандын өзү Ооганстан менен чек арада аскердик машыгууларды өткөрүүдө. Ошентип, Кабулдагы бир нече адам өлүмү менен коштолгон кол салуулардан жана чек арадан 20 км алыстыкта жайгашкан шаарлар талиптердин колуна өткөнү тууралуу кабарлардан кийин мен анын кайра ачылышынын келечегине оптимисттик маанайда болгон жокмун. Бирок, бизге айтышкандай, кырдаал ар дайым бир калыпта болгон: чек аралар ачык жана жабылат; козголоңчулар жеңишке жетишип, жеңилип калышат; Бийликтер ай өткөн сайын чектөөлөрдү күчөтүп, бошотуп жатышат, ошондуктан биз Тажикстанга барганыбызга чейин баары өзгөрүп кеткен болушу мүмкүн деген үмүттө биз Тажикстанды көздөй сапарыбызды улантууну чечтик.
Орто Азиянын бул чыгыш четиндеги чөлдөр менен талаалар бир нече жума бою катаал жана монотондуу ат менен жүрсө да, алар менин эсимде жакшы сакталып калды. Курчап турган чөйрөдөн сезимдик стимулдун жоктугунан улам өтүп бара жаткандар башка жактан бааланып, сиңире турган бир нерсе издөөгө мажбурлайт, мен үчүн бул Роб экөөбүздүн веложарыш туристтеринин чеберчилигин түшүнгөнүмдө байкалды.
Лагерлерди ортобузда бир сөз менен алмашпай туруп эле жасап, бузуп салса болот; Түшкү тамакка болобу, механикалык көйгөй болобу же карта боюнча кеңешүү болобу, токтоп калуу зарылдыгын өз ара түшүнүү, көздүн тийүүсүнөн бир жарым секундада эле баса белгилениши мүмкүн; адамдардын, аба ырайынын, пейзаждардын, валюталардын жана тилдердин өзгөрүшүнүн ортосунда экстраполяциялоо мүмкүнчүлүгү. Айланабыздагы айлана-чөйрө ушунчалык тез өзгөрүшү мүмкүн, бирок биздин тамак-аш, суу, баш калкалоочу жай жана велосипед тээп жүргөн алгачкы дүйнөбүздө эч нерсе өзгөрбөйт. Буга көңүл бурган чөл болду, эгер ийгилик биз тарапта болсо, аны тастыктаган Памир болмок.
